Psalmów 104

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:

2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:

3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.

4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.

5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.

6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.

7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.

8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.

9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.

10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.

11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.

12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.

13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:

14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:

15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.

16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:

17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:

18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.

19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.

20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.

21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.

22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.

23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.

24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.

25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:

26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:

27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.

28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.

29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.

30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Emittes Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.

31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:

32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.

33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.

34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.

35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.