Psalmów 104

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Segne, Jehovah, meine Seele! Jehovah, mein Gott, Du bist sehr groß. Majestät und Ehre hast Du angezogen!

2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Er umhüllt Sich mit Licht wie mit einem Gewand, Er spannt die Himmel aus wie einen Teppich.

3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

Er zimmert mit Wassern Seine Söller, setzt dichte Wolken zu Seinem Wagen und geht auf den Flügeln des Windes einher.

4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Er macht zu Seinen Boten die Winde, zu Seinen Dienern flammend Feuer.

5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Er hat die Erde auf ihre Grundlagen gegründet, daß sie nicht wankt in Ewigkeit und immerfort.

6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Mit dem Abgrund hast Du sie bedeckt, wie mit einem Anzug; die Wasser stehen auf den Bergen.

7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Vor Deinem Drohen fliehen sie, enteilen vor der Stimme Deines Donners.

8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Die Berge steigen auf, die Talgründe sinken hernieder zum Ort, den Du für sie gegründet hast.

9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Du setztest eine Grenze, die sie nicht überschreiten; sie kehren nicht zurück, die Erde zu bedecken.

10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Er sendet Quellen in die Bachtäler; zwischen den Bergen gehen sie.

11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Sie tränken alle wilden Tiere des Gefildes; Waldesel löschen ihren Durst.

12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Des Himmels Gevögel wohnen an ihnen, aus dem Gezweig geben sie ihre Stimme hervor.

13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Von Seinen Söllern aus tränkt Er die Berge, von Seiner Werke Frucht wird satt die Erde;

14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Er läßt Gras sprossen für das Vieh und Kraut zum Dienst des Menschen, damit er Brot herausbringe aus der Erde.

15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

Und Wein macht fröhlich des Menschen Herz; daß von Öl sein Antlitz glänze und Brot das Herz des Menschen labe.

16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Jehovahs Bäume werden satt, die Zedern Libanons, die Er gepflanzt.

17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

Daselbst nisten die Vögel; der Storch hat sein Haus auf Tannen.

18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

Die hohen Berge sind der Gemsen, der Kaninchen Schirm die Felsenklippen.

19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Er hat den Mond gemacht für die bestimmten Festzeiten, die Sonne weiß ihren Niedergang.

20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Du setzest Finsternis und es wird Nacht; da kriechen hervor alle wilden Tiere des Waldes.

21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Die jungen Löwen brüllen nach dem Zerfleischen, und suchen von Gott ihre Speise.

22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Die Sonne geht auf, sie sammeln sich und lagern sich in ihren Wohnstätten.

23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Der Mensch geht aus an sein Werk, und zu seinem Dienst bis an den Abend.

24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Wie viel sind Deiner Werke, o Jehovah, sie alle hast mit Weisheit Du gemacht. Voll ist die Erde Deines Besitztums.

25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Da ist das Meer, groß und weit zu beiden Händen, dort sind Kriechtiere auch ohne Zahl, kleine Getiere und große.

26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Da gehen Schiffe, der Leviathan, den Du gebildet, um darin zu scherzen.

27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Sie alle warten auf Dich, daß Du ihnen ihre Speise gebest zu seiner Zeit.

28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Du gibst ihnen, sie lesen auf, Du tust Deine Hand auf, sie werden mit Gutem gesättigt.

29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Du verbirgst Dein Angesicht, sie sind bestürzt, Du raffst ihren Geist weg, sie verscheiden und kehren zu ihrem Staub zurück.

30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Sendest Du Deinen Geist aus, sind sie geschaffen, und Du erneuerst das Angesicht des Bodens.

31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Jehovahs Herrlichkeit sei in Ewigkeit. Es sei fröhlich Jehovah in Seinen Werken.

32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Er blickt zur Erde, und sie bebt. Er rührt die Berge an, und sie rauchen.

33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

In meinem Leben will ich Jehovah singen, will Psalmen singen meinem Gott, weil ich bin.

34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Es möge Ihm genehm sein mein Nachsinnen! Ich will fröhlich sein in Jehovah.

35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Möchten die Sünder ein Ende nehmen von der Erde, und die Ungerechten nicht mehr sein! Segne Jehovah, meine Seele! Hallelujah!