Psalmów 104

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence!

2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; il étend les cieux comme une tenture.

3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

Il joint les poutres de ses chambres hautes dans les eaux; il fait des nuées son char; il se promène sur les ailes du vent.

4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Il fait ses anges des esprits, et ses serviteurs des flammes de feu.

5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Il a fondé la terre sur ses bases; elle ne sera point ébranlée, à toujours et à perpétuité.

6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, les eaux se tenaient au-dessus des montagnes:

7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

À ta menace, elles s’enfuirent; à la voix de ton tonnerre, elles se hâtèrent de fuir: –

8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Les montagnes s’élevèrent, les vallées s’abaissèrent, au lieu même que tu leur avais établi; –

9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Tu leur as mis une limite qu’elles ne dépasseront point; elles ne reviendront pas couvrir la terre.

10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Il a envoyé les sources dans les vallées: elles coulent entre les montagnes;

11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Les oiseaux des cieux demeurent auprès d’elles; ils font résonner leur voix d’entre les branches.

13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

De ses chambres hautes, il abreuve les montagnes; la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Il fait germer l’herbe pour le bétail, et les plantes pour le service de l’homme, faisant sortir le pain de la terre,

15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

Et le vin qui réjouit le cœur de l’homme, faisant reluire son visage avec l’huile; et avec le pain il soutient le cœur de l’homme.

16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Les arbres de l’Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban, qu’il a plantés,

17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

Où les oiseaux font leurs nids. Les pins sont la demeure de la cigogne.

18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

Les hautes montagnes sont pour les bouquetins; les rochers sont le refuge des damans.

19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Il a fait la lune pour les saisons; le soleil connaît son coucher.

20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Tu amènes les ténèbres, et la nuit arrive: alors toutes les bêtes de la forêt sont en mouvement;

21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander à Dieu leur nourriture…

22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Le soleil se lève: ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.

23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

[Alors] l’homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est pleine de tes richesses.

25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Cette mer, grande et vaste en tous sens! Là se meuvent sans nombre des animaux, les petits avec les grands;

26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Là se promènent les navires, [là] ce léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Tous s’attendent à toi, afin que tu leur donnes leur nourriture en son temps.

28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils sont rassasiés de biens.

29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Tu caches ta face, ils sont troublés; tu retires leur souffle, ils expirent et retournent à leur poussière.

30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Tu envoies ton esprit: ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.

31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

La gloire de l’Éternel sera à toujours; l’Éternel se réjouira en ses œuvres.

32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Il regarde vers la terre, et elle tremble; il touche les montagnes, et elles fument.

33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Je chanterai à l’Éternel durant ma vie, je chanterai des cantiques à mon Dieu tant que j’existerai.

34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Que ma méditation lui soit agréable; moi, je me réjouirai en l’Éternel.

35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Les pécheurs prendront fin de dessus la terre, et les méchants ne seront plus. Mon âme, bénis l’Éternel! Louez Jah!