Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
(Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Èiní, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Èlověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.
