Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Fivavaky ny ory, raha reraka izy ka mandoatra ny alahelony eo anatrehan’ i Jehovah. Jehovah ô, henoy ny fivavako, Ary aoka hankeo aminao ny fitarainako.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Aza manafina ny tavanao amiko amin’ ny andro fahoriako; Atongilano amiko ny sofinao; Amin’ ny andro itarainako dia faingàna hamaly ahy.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Fa levon-ko setroka ny androko Ary ny taolako mahamay tahaka ny forohana.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Taninina tahaka ny ahitra ny foko ka malazo; Fa hadinoko na dia ny fihinanan-kanina aza.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Noho ny fisentoan’ ny foko Ny taolako miraikitra amin’ ny hoditro.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Tahaka ny sama any an-efitra aho, Ary tahaka ny vorondolo any an-tanànaolo.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Tsy mahita tory aho Sady tahaka ny tsikirity irery eo an-tampontrano.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Mandatsa ahy mandrakariva ny fahavaloko. Izay misafoaka amiko dia manao ahy ho fiozonana.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Fa lavenona no nohaniko tahaka ny mofo; Ary ny zavatra nosotroiko noharoharoiko ny ranomasoko,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Noho ny fahaviniranao sy ny fahatezeranao; Fa naingainao aho, kanefa natontanao indray.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Ny androko dia tahaka ny aloka efa mandroso; Ary efa malazo tahaka ny ahitra aho.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Nefa Hianao, Jehovah ô, mipetraka manjaka mandrakizay; Ary ny fahatsiarovana Anao mihatra amin’ ny taranaka fara mandimby.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Hianao hitsangana ka hamindra fo amin’ i Ziona; Fa efa andro hamindram-po aminy izao; Eny, tonga ny fotoana.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Fa sitraky ny mpanomponao ny vatony, Sady malahelo ny vovo-taniny izy.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Hatahotra ny anaran’ i Jehovah ny jentilisa, Ary ny mpanjaka rehetra amin’ ny tany hatahotra ny voninahitrao;
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Fa Jehovah nanangana an’ i Ziona; Niseho tamin’ ny voninahiny Izy;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Nijery ny fivavaky ny mahantra Izy Ka tsy nanevateva ny fivavany.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Hosoratana ho an’ ny taranaka mandimby izany; Ary izay firenena mbola hoforonina no hidera an’ i Jehovah;
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Fa Izy nitazana tany amin’ ny fitoerany masìna any amin’ ny avo. Tany an-danitra no nitsinjovan’ i Jehovah ny tany,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Mba hihaino ny fisentoan’ ny mpifatotra Sy hanafaka izay voatendry ho faty,
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Mba hotorina any Ziona ny anaran’ i Jehovah, Ary ny fiderana Azy any Jerosalema,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Rehefa tafangona ny firenena Sy ny fanjakana maro hanompo an’ i Jehovah.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Efa nahaketraka ny heriko tany an-dalana Izy; Efa nahafohy ny androko Izy;
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Hoy izaho: Andriamanitro ô; aza maka ahy an-tenatenan’ ny androko; Ny taonanao mihatra amin’ ny taranaka fara mandimby.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Tany aloha no nanorenanao ny tany; Ary asan’ ny tananao ny lanitra.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ireo dia ho levona, fa Hianao no maharitra; Izy rehetra ho rovitra toy ny fitafiana; Toy ny lamba no hanovanao azy, ka hovana izy;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Fa Hianao no tsy miova, Ary ny taonanao no tsy ho tapitra.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Ny zanaky ny mpanomponao handry fahizay, Ary ny taranany hampitoerina eo anatrehanao.
