Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Prière de l'affligé, lorsqu'il est accablé et qu'il déverse sa plainte devant Yahvé. Entends ma prière, Yahvé! Laisse mon cri venir à toi.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse. Tourne ton oreille vers moi. Répondez rapidement dans la journée lorsque j'appelle.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Car mes jours se consument comme de la fumée. Mes os sont brûlés comme une torche.

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Mon cœur est flétri comme l'herbe, il est desséché, car j'oublie de manger mon pain.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

A cause de la voix de mes gémissements, mes os collent à ma peau.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Je suis comme un pélican du désert. Je suis devenu comme un hibou des lieux déserts.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Je veille, et je suis devenu comme un moineau qui est seul sur le toit.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Mes ennemis m'outragent tout le jour. Ceux qui sont en colère contre moi utilisent mon nom comme une malédiction.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Car j'ai mangé de la cendre comme du pain, et j'ai mélangé ma boisson avec des larmes,

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

à cause de ton indignation et de ta colère; car tu m'as pris et jeté au loin.

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Mes jours sont comme une longue ombre. Je me suis flétri comme l'herbe.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Mais toi, Yahvé, tu demeures à jamais; ta renommée perdure à travers les générations.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Tu te lèveras et tu auras pitié de Sion, car il est temps d'avoir pitié d'elle. Oui, le moment est venu.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Car tes serviteurs prennent plaisir à ses pierres, et ayez pitié de sa poussière.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Ainsi les nations craindront le nom de Yahvé, tous les rois de la terre, ta gloire.

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Car Yahvé a rebâti Sion. Il est apparu dans sa gloire.

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Il a répondu à la prière des indigents, et n'a pas méprisé leur prière.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Ceci sera écrit pour la génération à venir. Un peuple qui sera créé louera Yah,

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

car il a regardé du haut de son sanctuaire. Du ciel, Yahvé a vu la terre,

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

pour entendre les gémissements du prisonnier, pour libérer ceux qui sont condamnés à mort,

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

afin que les hommes proclament le nom de Yahvé dans Sion, et ses louanges à Jérusalem,

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

quand les peuples seront rassemblés, les royaumes, pour servir Yahvé.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Il a affaibli ma force le long du parcours. Il a raccourci mes jours.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

J'ai dit: « Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours. Vos années sont à travers toutes les générations.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Dès longtemps, tu as posé les fondements de la terre. Les cieux sont l'œuvre de tes mains.

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Ils périront, mais toi tu persévéreras. Oui, ils s'useront tous comme un vêtement. Tu les changeras comme un manteau, et ils seront changés.

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

Mais vous êtes les mêmes. Vos années n'auront pas de fin.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Les enfants de tes serviteurs continueront. Leur progéniture sera établie devant toi. »