Przysłów 9
1 Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
sapientia aedificavit sibi domum excidit columnas septem
2 Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
immolavit victimas suas miscuit vinum et proposuit mensam suam
3 A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad moenia civitatis
4 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
si quis est parvulus veniat ad me et insipientibus locuta est
5 Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
venite comedite panem meum et bibite vinum quod miscui vobis
6 Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiae
7 Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
qui erudit derisorem ipse sibi facit iniuriam et qui arguit impium generat maculam sibi
8 Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
noli arguere derisorem ne oderit te argue sapientem et diliget te
9 Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
da sapienti et addetur ei sapientia doce iustum et festinabit accipere
10 Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
principium sapientiae timor Domini et scientia sanctorum prudentia
11 Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
per me enim multiplicabuntur dies tui et addentur tibi anni vitae
12 Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
si sapiens fueris tibimet ipsi eris si inlusor solus portabis malum
13 Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
mulier stulta et clamosa plenaque inlecebris et nihil omnino sciens
14 A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco
15 Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
ut vocaret transeuntes viam et pergentes itinere suo
16 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
quis est parvulus declinet ad me et vecordi locuta est
17 Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
aquae furtivae dulciores sunt et panis absconditus suavior
