Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Mon fils, sois attentif à la sagesse que je prêche, incline l’oreille aux conseils de ma raison,
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
afin d’observer une sage circonspection et de soumettre tes lèvres aux lois de la prudence.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
C’Est que les lèvres de l’étrangère distillent du miel, et son palais est plus onctueux que l’huile.
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Mais à la fin ce miel devient amer comme l’absinthe, et ce palais, acéré comme un glaive à double tranchant.
Ses pieds descendent à la mort, ses pas aboutissent au Cheol. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Elle n’a garde de fouler le chemin de la vie; ses sentiers sont mouvants, tu ne t’en douterais pas.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Et maintenant, mes fils, écoutez-moi: ne vous écartez point des paroles de ma bouche.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Eloigne tes pas de cette étrangère; ne t’approche pas de l’entrée de sa maison.
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Sans cela tu livrerais à d’autres ton honneur, et les années de ta vie à un cruel ennemi.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Des étrangers se gorgeraient du fruit de tes efforts, ton labeur enrichirait la maison d’un inconnu.
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
Tu te lamenterais sur ta destinée, en voyant se consumer ta chair et ta vigueur corporelle.
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Tu dirais alors: "Ah! pourquoi ai-je pris en haine la morale, et mon cœur a-t-il repoussé toute remontrance?
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
Que n’ai-je écouté la voix de mes guides et prêté l’oreille à mes maîtres?
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Peu s’en est fallu que je ne devinsse la proie de tous les maux, au milieu de l’assemblée, au sein de la société!"
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Bois donc l’eau de ta citerne et l’onde qui coule de ta fontaine.
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Tes sources doivent-elles se répandre au dehors, tes cours d’eau arroser les places publiques?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Réserve-les à toi seul; que les étrangers ne les partagent pas avec toi!
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Qu’ainsi soit bénie ta source, et puisses-tu trouver la joie dans la femme de ta jeunesse!
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Biche d’amour, gazelle pleine de grâce, que ses charmes t’enivrent en tout temps, et que son amour t’enthousiasme sans cesse!
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Pourquoi, mon fils, t’éprendre d’une étrangère et prodiguer tes caresses à une autre compagne?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Car l’Eternel a les yeux fixés sur les voies de l’homme, il observe la trace de tous ses pas.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
L’Impie est pris dans ses péchés comme dans un lacet, il s’embarrasse dans les entraves de son crime.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
II meurt faute de loi morale, égaré par l’excès de sa folie.
