Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed; (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
