Przysłów 26

1 Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.

Nipui tue ih dantui baktih, cang aah tue ah angzo khotui baktiah, kamthu to pakoeh han hoih ai.

2 Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.

Takung om ai ah kasae thuihaih loe ahmuen kruekah kamhet parit caa hoi anghak ai ah azawk pungpae baktiah ni oh.

3 Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

Quiboeng hoiah hrang to boh moe, sum hoiah laa hrang ih tahmawh moem pae baktih toengah, kamthu to cung hoiah bop ah.

4 Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.

Kamthu to amthuhaih baktiah pathok hmah; na pathok nahaeloe nang doeh kamthu baktiah ni na om tih.

5 Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.

Kamthu ih lok to na pathim nahaeloe, a mik hnukah palungha kami ah poek moeng tih.

6 Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.

Kamthu khaeah pat ih lok loe a khok to takroek pat moe, amrohaih tui naek baktiah ni oh.

7 Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.

Kamthu pakha pong ih palunghahaih lok loe, adue ai khokkhaem kami ih khok baktiah oh.

8 Jako kiedy kto przywiązuje kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.

Kamthu pakoeh kami loe, ngazai pongah lawkthluem moep sut baktiah ni oh.

9 Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

Kamthu pakha pong ih palunghahaih lok loe soekhring mah thun ih mu paqui ban baktiah ni oh.

10 Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.

Kalen Sithaw mah hmuen boih to sak; kamthu hoi zaehaih sah kami hanah doeh toksakhaih atho to paek boih.

11 Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

Ui mah angmah ih tamlok to caak let baktiah, kamthu loe angmah amthuhaih thungah amlaem let.

12 Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

Angmah hoi angmah palungha kami ah poek kami to na hnuk maw? To kami pongah loe kamthu to oepthoh kue.

13 Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Thasae kami mah loe loklam ah kaipui oh; loklam ah hmawsaeng kaipui oh, tiah thuih.

14 Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.

Thok loe takhing ih sum nuiah angbang baktih toengah, thasae kami doeh angmah ih iihkhun nuiah angbet caeng.

15 Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

Thasae kami loe laom thungah ban to tapawh boeh, toe pakha ah buh abah hanah paqak.

16 Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

Thasae kami loe khopoek thaih kami sarihto pongah, angmah hoi angmah to palungha kue ah poek.

17 Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.

Lamcaeh naah angmah hoi asaenghaih om ai angzoehhaih pongah kathum kami loe, ui naa patawn caeng kami hoiah anghmong.

18 Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:

Tamhnuilok ni ka thuih, tiah thuih moe, a imtaeng kami aling kami loe kangqong hmai vah ih baktih, duekhaih phasak kalii kaat kamthu hoiah anghmong.

19 Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?

20 Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

Thing om ai pongah hmai to duek; pronghaih lok kaom ai ahmuen ah loe, angzoehhaih to om ai.

21 Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

Hmaisaae to amngaeh moe, thing angqong baktih toengah, angzoeh koeh kami mah lok pungsak thaih.

22 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Pronghaih lok loe kahoih caaknaek baktiah, kami ih takpum thungah akun.

23 Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.

Lok loe hoih, toe poeksae palungthin loe anui ah rong nok dui ih long laom baktiah oh.

24 Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.

Minawk hnuma kami loe pahni hoiah kahoih hmuen to thuih, toe a palung thungah loe alinghaih hoiah koi.

25 Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.

Anih mah thuih ih lok loe hoih, toe tang hmah; anih ih palung thungah panuet thok hmuen sarihto oh.

26 Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.

Anih mah hnukmahaih to alinghaih hoiah kraeng khoep, toe anih sethaih to minawk hmaa ah angphong let tih.

27 Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

Qumqai kami loe angmah qumqaih ih tangqom thungah krah tih; thlung palet kami doeh a palet ih thlung to angmah nuiah amlet let tih.

28 Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

Amsawnlok thui palai loe angmah pacaekthlaek ih kami to hnukma; lokcaep thaih pakha mah kami to amrosak.