Przysłów 19

1 Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.

melior est pauper qui ambulat in simplicitate sua quam torquens labia insipiens

2 Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.

ubi non est scientia animae non est bonum et qui festinus est pedibus offendit

3 Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.

stultitia hominis subplantat gressus eius et contra Deum fervet animo suo

4 Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.

divitiae addunt amicos plurimos a paupere autem et hii quos habuit separantur

5 Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.

testis falsus non erit inpunitus et qui mendacia loquitur non effugiet

6 Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.

multi colunt personam potentis et amici sunt dona tribuenti

7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.

fratres hominis pauperis oderunt eum insuper et amici procul recesserunt ab eo qui tantum verba sectatur nihil habebit

8 Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.

qui autem possessor est mentis diligit animam suam et custos prudentiae inveniet bona

9 Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.

testis falsus non erit inpunitus et qui loquitur mendacia peribit

10 Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.

non decent stultum deliciae nec servum dominari principibus

11 Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.

doctrina viri per patientiam noscitur et gloria eius est iniqua praetergredi

12 Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.

sicut fremitus leonis ita et regis ira et sicut ros super herbam ita hilaritas eius

13 Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.

dolor patris filius stultus et tecta iugiter perstillantia litigiosa mulier

14 Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.

domus et divitiae dantur a patribus a Domino autem proprie uxor prudens

15 Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.

pigredo inmittit soporem et anima dissoluta esuriet

16 Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.

qui custodit mandatum custodit animam suam qui autem neglegit vias suas mortificabitur

17 Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.

feneratur Domino qui miseretur pauperis et vicissitudinem suam reddet ei

18 Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.

erudi filium tuum ne desperes ad interfectionem autem eius ne ponas animam tuam

19 Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.

qui inpatiens est sustinebit damnum et cum rapuerit aliud adponet

20 Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.

audi consilium et suscipe disciplinam ut sis sapiens in novissimis tuis

21 Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.

multae cogitationes in corde viri voluntas autem Domini permanebit

22 Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.

homo indigens misericors est et melior pauper quam vir mendax

23 Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.

timor Domini ad vitam et in plenitudine commorabitur absque visitatione pessimi

24 Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

abscondit piger manum suam sub ascella nec ad os suum adplicat eam

25 Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.

pestilente flagellato stultus sapientior erit sin autem corripueris sapientem intelleget disciplinam

26 Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.

qui adfligit patrem et fugat matrem ignominiosus est et infelix

27 Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.

non cesses fili audire doctrinam nec ignores sermones scientiae

28 Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.

testis iniquus deridet iudicium et os impiorum devorat iniquitatem

29 Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.

parata sunt derisoribus iudicia et mallei percutientes stultorum corporibus