Przysłów 18

1 Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.

2 Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.

Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.

3 Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.

Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.

4 Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.

Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.

5 Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.

Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.

6 Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.

Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.

7 Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.

Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.

8 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.

9 Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.

Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.

10 Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.

Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.

11 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.

Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.

12 Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.

Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.

13 Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.

Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.

14 Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?

Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?

15 Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.

Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.

16 Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.

Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.

17 Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.

Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.

18 Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.

Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.

19 Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.

Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.

20 Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.

Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.

21 Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.

22 Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.

Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.

23 Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.

Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.

24 Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.

Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.