Przysłów 16
1 Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
hominis est animum praeparare et Dei gubernare linguam
2 Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
omnes viae hominum patent oculis eius spirituum ponderator est Dominus
3 Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
revela Domino opera tua et dirigentur cogitationes tuae
4 Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
universa propter semet ipsum operatus est Dominus impium quoque ad diem malum
5 Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
abominatio Domini omnis arrogans etiam si manus ad manum fuerit non erit innocens
6 Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
misericordia et veritate redimitur iniquitas et in timore Domini declinatur a malo
7 Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
cum placuerint Domino viae hominis inimicos quoque eius convertet ad pacem
8 Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
melius est parum cum iustitia quam multi fructus cum iniquitate
9 Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
cor hominis disponet viam suam sed Domini est dirigere gressus eius
10 Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
divinatio in labiis regis in iudicio non errabit os eius
11 Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
pondus et statera iudicia Domini sunt et opera eius omnes lapides sacculi
12 Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
abominabiles regi qui agunt impie quoniam iustitia firmatur solium
13 Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
voluntas regum labia iusta qui recta loquitur diligetur
14 Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
indignatio regis nuntii mortis et vir sapiens placabit eam
15 W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
in hilaritate vultus regis vita et clementia eius quasi imber serotinus
16 Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
posside sapientiam quia auro melior est et adquire prudentiam quia pretiosior est argento
17 Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
semita iustorum declinat mala custos animae suae servat viam suam
18 Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
contritionem praecedit superbia et ante ruinam exaltatur spiritus
19 Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis
20 Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
eruditus in verbo repperiet bona et qui in Domino sperat beatus est
21 Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
qui sapiens corde est appellabitur prudens et qui dulcis eloquio maiora percipiet
22 Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
fons vitae eruditio possidentis doctrina stultorum fatuitas
23 Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
cor sapientis erudiet os eius et labiis illius addet gratiam
24 Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
favus mellis verba conposita dulcedo animae et sanitas ossuum
25 Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
est via quae videtur homini recta et novissimum eius ducit ad mortem
26 Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
anima laborantis laborat sibi quia conpulit eum os suum
27 Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
vir impius fodit malum et in labiis eius ignis ardescit
28 Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
homo perversus suscitat lites et verbosus separat principes
29 Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
vir iniquus lactat amicum suum et ducit eum per viam non bonam
30 Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
qui adtonitis oculis cogitat prava mordens labia sua perficit malum
31 Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
corona dignitatis senectus in viis iustitiae repperietur
32 Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
melior est patiens viro forte et qui dominatur animo suo expugnatore urbium
33 Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.
sortes mittuntur in sinu sed a Domino temperantur
