< Przysłów 14 >

1 Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala. 2 Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim. 3 W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich. 4 Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża. 5 Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo. 6 Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna. 7 Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności. 8 Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada. 9 Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń. 10 Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy. 11 Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie. 12 Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć. 13 Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek. 14 Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry. 15 Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje. 16 Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest. 17 Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa. 18 Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością. 19 źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego. 20 Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują. 21 Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest. 22 Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre. 23 W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy. 24 Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem. 25 Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi. 26 Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą. 27 Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci. 28 W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana. 29 Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo. 30 Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach. 31 Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim. 32 Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej. 33 W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich. 34 Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów. 35 Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.

< Przysłów 14 >