Przysłów 12

1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.

Qui diligit disciplinam, diligit scientiam: qui autem odit increpationes, insipiens est.

2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

Qui bonus est, hauriet gratiam a Domino: qui autem confidit in cogitationibus suis, impie agit,

3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

Non roborabitur homo ex impietate: et radix iustorum non commovebitur.

4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

Mulier diligens, corona est viro suo: et putredo in ossibus eius, quae confusione res dignas gerit.

5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.

Cogitationes iustorum iudicia: et consilia impiorum fraudulenta:

6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

Verba impiorum insidiantur sanguini: os iustorum liberabit eos.

7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.

Verte impios, et non erunt: domus autem iustorum permanebit.

8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.

Doctrina sua noscitur vir: qui autem vanus et excors est, patebit contemptui.

9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.

Melior est pauper et sufficiens sibi, quam gloriosus et indigens pane.

10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.

Novit iustus iumentorum suorum animas: viscera autem impiorum crudelia.

11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, stultissimus est. Qui suavis est in vini morationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.

12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.

Desiderium impii monumentum est pessimorum: radix autem iustorum proficiet.

13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

Propter peccata labiorum ruina proximat malo: effugiet autem iustus de angustia.

14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei.

15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

Via stulti recta in oculis eius: qui autem sapiens est, audit consilia.

16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.

Fatuus statim indicat iram suam: qui autem dissimulat iniuriam, callidus est.

17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

Qui quod novit loquitur, iudex iustitiae est: qui autem mentitur, testis est fraudulentus.

18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiae: lingua autem sapientium sanitas est.

19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

Labium veritatis firmum erit in perpetuum: qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.

20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.

Dolus in corde cogitantium mala: qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.

21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.

Non contristabit iustum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo.

22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.

Abominatio est Domino labia mendacia: qui autem fideliter agunt, placent ei.

23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

Homo versatus celat scientiam: et cor insipientium provocat stultitiam.

24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.

Manus fortium dominabitur: quae autem remissa est, tributis serviet.

25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.

Moeror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono laetificabitur.

26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.

Qui negligit damnum propter amicum, iustus est: iter autem impiorum decipiet eos.

27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

Non inveniet fraudulentus lucrum: et substantia hominis erit auri pretium.

28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.

In semita iustitiae, vita: iter autem devium ducit ad mortem.