Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Rántí, Olúwa, ohun tí ó ṣẹlẹ̀ sí wa; wò ó, kí o sì rí ìtìjú wa.

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Àwọn ohun ìní wa ti di ti àlejò, ilé wa ti di ti àjèjì.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Àwa ti di aláìní òbí àti aláìní baba, àwọn ìyá wa ti di opó.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

A gbọdọ̀ ra omi tí à ń mu; igi wa di títà fún wa.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Àwọn tí ó ń lé wa súnmọ́ wa; àárẹ̀ mú wa àwa kò sì rí ìsinmi.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Àwa jọ̀wọ́ ara wa fún Ejibiti àti Asiria láti rí oúnjẹ tó tó jẹ.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Àwọn baba wa ti ṣẹ̀, wọn kò sì ṣí mọ́, àwa sì ń ru ìjìyà ẹ̀ṣẹ̀ wọn.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Àwọn ẹrú ń jẹ ọba lórí wa, kò sì ṣí ẹni tí yóò gbà wá lọ́wọ́ wọn.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Àwa ń rí oúnjẹ wa nínú ewu ẹ̀mí wa nítorí idà tí ó wà ní aginjù.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Ẹran-ara wa gbóná bí ààrò, ebi sì yó wa bí àárẹ̀.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Wọ́n ti fipá bá àwọn obìnrin wa lòpọ̀ ní Sioni, àti àwọn wúńdíá ti o wa ní ìlú Juda.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Àwọn ọmọ ọbakùnrin ti di síso sókè ní ọwọ́ wọn; kò sí ìbọ̀wọ̀ fún àgbàgbà mọ́.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin wa ru òkúta; àwọn ọmọkùnrin sì ń ṣàárẹ̀ lábẹ́ ẹrù igi.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Àwọn àgbàgbà ti lọ kúrò ní ẹnu-bodè ìlú; àwọn ọ̀dọ́mọkùnrin sì dákẹ́ orin wọn.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Ayọ̀ ti ṣáko ní ọkàn wa; ọ̀fọ̀ sì ti dúró bí ijó fún wa.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Adé ti ṣí kúrò ní orí wa ègbé ni fún wa, nítorí a ti ṣẹ̀.

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Nítorí èyí, àárẹ̀ mú ọkàn wa, nítorí èyí, ojú wa sì ṣú.

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

Fún òkè Sioni tí ó ti di ahoro lórí rẹ̀ àwọn kọ̀lọ̀kọ̀lọ̀ sì ń rìn kiri.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Ìwọ, Olúwa, jẹ ọba títí láé; ìjọba rẹ dúró láti ìran kan dé ìran mìíràn.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Kí ló dé tí o ń gbàgbé wa ní gbogbo ìgbà? Kí ló dé tí o fi kọ̀ wá sílẹ̀ fún ọjọ́ pípẹ́?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Mú wa padà sí ọ̀dọ̀ rẹ, Olúwa, kí àwa kí ó le padà; mú ọjọ́ wa di tuntun bí ìgbàanì,

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

àyàfi tí o bá ti kọ̀ wá sílẹ̀ pátápátá tí ìbínú rẹ sí wa sì kọjá ìwọ̀n.