Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

‌ʻE Sihova, ke ke manatu ki he meʻa kuo hoko kiate kimautolu: tokanga pea ke ʻafio ki homau taukae.

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Kuo liliu homau tofiʻa ki he kau muli, ʻa homau ngaahi fale ki he ʻāuhē.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Ko e kau faʻē mate mo tamai mate ʻakimautolu, ko ʻemau ngaahi faʻē kuo hangē kuo mate ʻa honau ngaahi husepāniti.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Kuo mau inu vai ʻi he totongi paʻanga, ko ʻemau fefie ʻoku fakatau kiate kimautolu.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

‌ʻOku māʻulalo ʻa homau kia ki he fakatanga: ʻoku mau ngāue pea ʻoku ʻikai ha mālōlō.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Kuo mau fekuku nima mo e kau ʻIsipite, pea mo e kau ʻAsilia, ke mau mākona ʻi he mā.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Naʻe fai angahala ʻa ʻemau ngaahi tamai, pea ʻoku ʻikai, pea kuo mau fua ʻenau ngaahi hia.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Kuo pule ʻae kau tamaioʻeiki kiate kimautolu, ʻoku ʻikai ha niʻihi ʻoku fakahaofi ʻakimautolu mei honau nima.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Naʻa mau maʻu meʻakai ʻi he tuʻutāmaki ʻo ʻemau moʻui, koeʻuhi ko e heletā ʻi he toafa.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Naʻe ʻuliʻuli ʻa homau kili ʻo hangē ko e ngotoʻumu, ko e meʻa ʻi he honge fakamanavahē.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Naʻa nau tohotoho ʻae kau fefine ʻi Saione, ʻae kau tāupoʻou ʻi he ngaahi kolo ʻo Siuta.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

‌ʻOku tautau ʻae ngaahi houʻeiki mei honau nima, naʻe ʻikai ke fakaʻapaʻapaʻi ʻae mata ʻoe kau mātuʻa.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Naʻa nau ʻave ʻae kau talavou ke momosi, pea naʻe tō hifo ʻae tamaiki ʻi he lalo ʻakau.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Kuo ʻosi ʻae kau mātuʻa mei he matapā, ʻae kau talavou mei he fasi hiva.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Kuo ʻosi ʻae fiefia ʻa homau loto; kuo liliu ʻa ʻemau meʻe ko e mamahi.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Kuo tō ʻae tatā fakatuʻi mei homau ʻulu. ʻOiauē ʻakimautolu! He kuo mau fai angahala.

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Koeʻuhi ko e meʻa ni ʻoku vaivai homau loto; koeʻuhi ko e ngaahi meʻa ni ʻoku nenefu homau mata.

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

Koeʻuhi ko e moʻunga ʻo Saione, ʻaia ʻoku lala pē, ʻoku ʻaʻeva ai ʻae fanga fokisi.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

‌ʻE Sihova, ʻoku ke ʻafioʻi ʻo taʻengata, ko ho ʻafioʻanga ʻoku mei he toʻutangata ki he toʻutangata.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Ko e hā ʻoku ke fakangaloʻi ʻakimautolu ʻo taʻengata, pea mahuʻi meiate kimautolu ʻo fuoloa?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Fakatafokiʻi ʻakimautolu kiate koe, ʻE Sihova, pea te mau liliu moʻoni; fakafoʻou homau ngaahi ʻaho ʻo hangē ko ia ʻi muʻa.

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Ka kuo ke mātuʻaki liʻaki ʻakimautolu; ʻoku ke houhau ʻaupito kiate kimautolu.