Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?