Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?