Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Air minum dan kayu api harus kami beli.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?