Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Emlékezzél meg, mi lett velünk, tekintsd és nézd gyalázatunkat!

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Birtokunk átszállt idegenekre, házaink külföldiekre.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Árvák lettünk, apátlanok, anyáink mintegy özvegyek.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Vizünket pénzért ittuk, fát díjon szerzünk.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Nyakunkon üldöztek minket, elfáradtunk, nem adatott pihennünk.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Egyiptomnak adtunk kezet, Assúrnak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Atyáink vétkeztek és nincsenek, mi pedig bűneiket hordoztuk.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Szolgák uralkodnak rajtunk, nincs ki kezökből kiszabadítana.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Lelkünk árán szerezzük kenyerünket a pusztának kardja miatt.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Bőrünk megfeketélett mint a kemencze az éhség forrósága miatt.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Asszonyokat bántalmaztak Cziónban, hajadonokat Jehúda városaiban.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Vezérek akasztattak fel kezük által, vének arcza nem tiszteltetett.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Ifjak malmot hordtak és fiuk a fában botlottak meg.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Vének eltüntek a kapuból, ifjak az ő daluktól.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Eltünt szivünk vigalma, gyászra fordult körtánczunk.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Leesett fejünk koronája, oh jaj nekünk, hogy vétkeztünk.

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Ezért lett sínylővé a szivünk, ezek miatt sötétültek el szemeink:

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

Czión hegyéért, hogy elpusztult, rókák kószálnak rajta.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Te, Örökkévaló, székelsz örökre, trónod nemzedékre meg nemzedékre.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Miért felejtesz el bennünket mindig, elhagysz minket hosszú időkre?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Téríts bennünket magadhoz, hogy megtérjünk, újítsd meg napjainkat mint hajdanta.

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Avagy végkép elvetettél minket, olyannyira haragudtál ránk!