Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Gedenke, HERR, was uns widerfahren ist! Schau her und siehe unsere Schmach!

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Unser Erbe ist den Fremden zugefallen, unsere Häuser den Ausländern.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz kommt uns gegen Bezahlung zu.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Unsere Verfolger sind uns beständig auf dem Hals; werden wir müde, so gönnt man uns keine Ruhe.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Wir haben Ägypten die Hand gereicht und Assur, um genug Brot zu erhalten.

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr; wir müssen ihre Schuld tragen.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Knechte herrschen über uns; niemand befreit uns aus ihrer Hand!

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Wir schaffen unsere Nahrung unter Lebensgefahr herbei, weil uns in der Wüste das Schwert bedroht.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Unsere Haut ist schwarz wie ein Ofen, so versengt uns der Hunger.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Frauen wurden in Zion vergewaltigt, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Fürsten wurden durch ihre Hand gehängt, die Person der Alten hat man nicht geachtet.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Jünglinge müssen Mühlsteine tragen und Knaben straucheln unter Bürden von Holz.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Die Ältesten bleiben weg vom Tor, und die Jünglinge lassen ihr Saitenspiel.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Die Freude unsres Herzens ist dahin, unser Reigen hat sich in Klage verwandelt.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Die Krone ist uns vom Haupte gefallen; wehe uns, daß wir gesündigt haben!

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Darob ist unser Herz krank geworden, darum sind unsere Augen trübe:

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

weil der Berg Zion verwüstet ist; Füchse tummeln sich daselbst.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Du aber, o HERR, bleibst ewiglich, dein Thron besteht für und für!

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf Lebenszeit?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Bringe uns zu dir zurück, o HERR, so kehren wir um; laß es wieder werden wie vor alters!

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Oder hast du uns gänzlich verworfen, bist du allzusehr über uns erzürnt?