Lamentacje 5

1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Gedenke, HERR, dessen, was uns widerfahren ist! Blicke her und sieh unsere Schmach!

2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Unser Erbbesitz ist an Fremde übergegangen, unsere Häuser an Ausländer.

3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Waisen sind wir geworden, vaterlos, unsere Mütter sind wie Witwen.

4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Unser Wasser trinken wir um Geld, nur gegen Zahlung erhalten wir unser eignes Holz.

5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken, und sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.

6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Den Ägyptern haben wir die Hand gereicht und den Assyrern, um uns satt zu essen. –

7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr: wir müssen ihre Verschuldungen büßen.

8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Knechte herrschen über uns: niemand entreißt uns ihrer Hand.

9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Mit Lebensgefahr schaffen wir unser Brot herein, in Angst vor dem Schwert der Wüstenbewohner.

10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Unsere Haut glüht wie ein Ofen von der Fieberglut des Hungers.

11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Ehefrauen haben sie in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Fürsten sind von ihrer Hand gehenkt worden, das Ansehn der Ältesten wird nicht geachtet.

13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Jünglinge müssen die Handmühle schleppen, und Knaben wanken unter Lasten von Holz.

14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Die Alten bleiben fern vom Stadttor, die Jungen von ihrem Saitenspiel.

15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Geschwunden ist die Freude unsers Herzens, unser Reigentanz hat sich in Trauer verwandelt.

16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Die Krone ist uns vom Haupt gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!

17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Darob ist unser Herz krank geworden, darüber sind unsere Augen umdüstert:

18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

über den Zionsberg, der verödet daliegt, auf dem die Füchse ihr Wesen treiben.

19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Du aber, HERR, thronst in Ewigkeit, dein Herrscherstuhl steht fest von Geschlecht zu Geschlecht.

20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Warum willst du uns vergessen für immer, uns verlassen lebenslang?

21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Führe uns, HERR, zu dir zurück, daß wir umkehren! Laß unsere Tage erneuert werden wie vor alters!

22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Oder hast du uns gänzlich verworfen? Zürnst du uns unversöhnlich?