Lamentacje 5
1 Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.
2 Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.
3 Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.
4 Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.
5 Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.
6 Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.
7 Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.
8 Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.
9 Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.
10 Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.
11 Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.
12 Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.
13 Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.
14 Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.
15 Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.
16 Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!
17 Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.
18 Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.
19 Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.
20 Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?
21 Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.
22 Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.
