Lamentacje 3

1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

Jaz sem človek, ki je videl stisko s palico njegovega besa.

2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

Vodil me je in me privedel v temo, toda ne v svetlobo.

3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

Zagotovo je obrnjen zoper mene; svojo roko je obračal zoper mene ves dan.

4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Postaral je moje meso in mojo kožo, zlomil je moje kosti.

5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

Zidal je zoper mene in me obdal z žolčem in muko.

6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

Postavil me je v temne kraje, kakor tiste, ki so mrtvi od davnine.

7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

Ogradil me je naokoli, da ne morem priti ven. Mojo verigo je naredil težko.

8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Tudi ko jokam in vpijem, on ustavlja mojo molitev.

9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

Moje steze je obdal s klesanim kamnom, moje poti je storil sprijene.

10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

Bil mi je kakor medved, ki preži v zasedi in kakor lev na skrivnih krajih.

11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Moje poti je obrnil vstran in me raztrgal. Naredil me je zapuščenega.

12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Upognil je svoj lok in me postavil kakor tarčo za puščico.

13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Puščicam svojega tula je storil, da vstopijo v mojo notranjost.

14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

Bil sem v posmeh vsemu svojemu ljudstvu in ves dan njihova pesem.

15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Nasičeval me je z grenkobo, opijanjal me je s pelinom.

16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

Prav tako je moje zobe zlomil z ostrimi kamni, pokril me je s pepelom.

17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

Mojo dušo si odstranil daleč stran od miru. Pozabil sem uspevanje.

18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Rekel sem: »Moja moč in moje upanje je izginilo od Gospoda,

19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

spominjajoč se moje stiske in moje bede, pelina in žolča.

20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

Moja duša jih ima še vedno v spominu in je ponižana v meni.

21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

To si ponovno kličem v svoj um, zato imam upanje.

22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

To je od Gospodovih milosti, da nismo použiti, ker njegova sočutja ne odnehajo.

23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

Ta so nova vsako jutro. Velika je tvoja zvestoba.

24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Gospod je moj delež, pravi moja duša, zato bom upal vanj.

25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

Gospod je dober vsem tistim, ki čakajo nanj; duši, ki ga išče.

26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

Dobro je, da bi človek upal in tiho čakal na Gospodovo rešitev duše.

27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

Dobro je za človeka, da nosi jarem v svoji mladosti.

28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

Sedi sam in molči, ker ga je nosil na sebi.

29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

Svoja usta polaga v prah, morda bi bilo lahko še upanje.

30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

Svoje lice daje tistemu, ki ga udarja, napolnjen je z grajo.

31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;

Kajti Gospod ne bo zavrgel na veke,

32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

toda čeprav je povzročil žalost, bo vendar imel sočutje glede na množico svojih usmiljenj.

33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Kajti on ni voljan prizadeti niti užalostiti človeških otrok.

34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

Da bi pod svojimi stopali zdrobil vse jetnike zemlje,

35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

da bi odvrnil človekovo pravico pred obrazom Najvišjega,

36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

da človeka spodkoplje v njegovi pravdi, [tega] Gospod ne odobrava.

37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

Kdo je tisti, ki pravi in se to zgodi, ko Gospod tega ne zapove?

38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

Iz ust Najvišjega ne izhaja zlo in dobro?

39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

Zakaj se živeči človek pritožuje, človek zaradi kaznovanja svojih grehov?

40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Preiščimo in preizkusimo svoje poti in se ponovno obrnimo h Gospodu.

41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

Vzdignimo svoja srca s svojimi rokami k Bogu v nebesih.

42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Pregrešili smo se in uprli. Ti nisi oprostil.

43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

Pokril si [nas] s svojo jezo in nas preganjal. Umoril si, nisi se usmilil.

44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Pokril si se z oblakom, da naša molitev ne bi šla skozi.

45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

Naredil si nas kakor izvržek in zavrnitev v sredi ljudstev.

46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

Vsi naši sovražniki so odprli svoja usta zoper nas.

47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

Strah in zanka sta prišla nad nas, opustošenje in uničenje.

48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

Moje oko teče navzdol z rekami voda, zaradi uničenja hčere mojega ljudstva.

49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

Moje oko se izliva in ne preneha, brez kakršnegakoli predaha,

50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

dokler Gospod ne pogleda dol in ne pogleda iz nebes.

51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

Moje oko prizadeva moje srce, zaradi vseh hčera mojega mesta.

52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

Moji sovražniki so me boleče preganjali kakor ptico, brez vzroka.

53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

Moje življenje so odsekali v grajski ječi in name vrgli kamen.

54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

Vode so mi tekle čez glavo; potem sem rekel: »Odsekan sem.«

55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

Klical sem k tvojemu imenu, oh Gospod, iz globine grajske ječe.

56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

Slišal si moj glas. Ne skrivaj svojega ušesa ob mojem dihanju, ob mojem klicu.

57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

Priteguješ me na dan, ko sem klical k tebi. Ti praviš: »Ne boj se.«

58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

Oh Gospod, zagovarjal si pravde moje duše, odkupil si moje življenje.

59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

Oh Gospod, videl si mojo krivico. Ti sodi mojo pravdo.

60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Videl si vse njihovo maščevanje in vse njihove zamisli zoper mene.

61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Slišal si njihovo grajo, oh Gospod in vse njihove zamisli zoper mene;

62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

ustnice tistih, ki se vzdigujejo zoper mene in njihovo premišljevanje zoper mene ves dan.

63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

Glej, njihovo usedanje in njihovo vzdigovanje; jaz sem njihova glasba.

64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

Vrni jim povračilo, oh Gospod, glede na delo njihovih rok.

65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

Daj jim bridkost srca, svoje prekletstvo nad njimi.

66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!

Preganjaj jih in jih uniči v jezi izpod Gospodovih nebes.