Lamentacje 3
1 Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Eu sou aquele homem que viu a aflição pela vara do seu furor.
2 Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
A mim me guiou e levou às trevas e não à luz.
3 Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Deveras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pele, quebrantou os meus ossos.
5 Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Assentou-me em lugares tenebrosos, como os que estavam mortos há muito.
7 Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Cercou-me de sebe, e não posso sair: agravou os meus grilhões.
8 A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Ainda quando clamo e grito, ele exclui a minha oração.
9 Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Desviou os meus caminhos, e fêz-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Armou o seu arco, e me pôs como alvo à flecha.
13 Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Faz entrar nos meus rins as flechas da sua aljava.
14 Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Fui feito um objeto de escarneio a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absinto.
16 Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
E afastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como também a minha esperança no Senhor.
19 Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Lembra-te da minha aflição e do meu pranto, do absinto e do fel.
20 Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Minha alma certamente disto se lembra, e se abate em mim.
21 Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Disto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
As misericórdias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericórdias não tem fim.
23 Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei nele.
25 Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Bom é o Senhor para os que se atêm a ele, para a alma que o busca.
26 Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Bom é esperar, e aguardar em silêncio a salvação do Senhor.
27 Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
Assentar-se-á solitário, e ficará em silêncio; porquanto Deus o pôs sobre ele.
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
Ponha a sua boca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de afronta.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Antes, se entristeceu a alguém, compadecer-se-á dele, segundo a grandeza das suas misericórdias.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Porque não aflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Para atropelar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
Para perverter o direito do homem perante a face do altíssimo.
36 Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Quem é aquele que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Porventura da boca do altíssimo não sai o mal e o bem?
39 Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus pecados.
40 Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemo-los, e voltemos para o Senhor.
41 Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Nós prevaricamos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Por cisco e rejeitamento nos puseste no meio dos povos.
46 Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua boca.
47 Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Correntes de águas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não há descanço,
50 Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
Até que atente e veja o Senhor desde os céus.
51 Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Derramaram-se as águas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Ouviste o seu opróbrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Observa-os a eles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre eles.
66 Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Na tua ira persegue-os, e desfa-los de debaixo dos céus do Senhor.
