Joela 2

1 Trąbcie w trąbę na Syonie, a krzyczcie na świętej górze mojej! niechaj zadrżą wszyscy obywatele ziemi; bo przychodzi dzień Pański, bo już bliski jest;

Zion ah mongkah to ueng oh, kai ih kaciim mae ah acoehaih atuen to paek oh: prae thung kaom kaminawk boih tasoeh o nasoe; Angraeng ih ni loe angzoh boeh, zoi daek boeh.

2 Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury, jako ranna zorza rozciągniona po górach; lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaju i rodzaju.

Akhawnbang ah kanghaeh phang mae nui ih tamai baktiah, khovinghaih hoi kho tahmuephaih ni, kathah tamai hoi khovinghaih niah oh: canghnii ah kaom vai ai, angzo han koi hmabang atue ah doeh kaom vai ai, kapop moe, thacak kaminawk doeh angzoh o.

3 Przed obliczem jako ogień pożerający, a za nim płomień pałający; ta ziemia jest przed nim jako ogród Eden, ale po nim będzie pustynią pustą i nie ujdzie nikt przed nim.

Nihcae ih hmabang loe hmai mah kangh moe, nihcae hnukbang doeh hmaipalai mah kangh; nihcae mah tuh ai nathuem ah prae loe Eden takha baktiah oh, nihcae mah tuk pacoengah prae loe kapong sut praezaek baktiah oh; ue, nihcae loe mi doeh loih o mak ai.

4 Kształt ich jest jako kształt koni, a tak pobieżą jako jezdni.

Nihcae ih krang loe hrang baktih, hrang angthueng kami baktiah oh pongah, nihcae loe cawn o tih.

5 Po wierzchu gór skakać będą jako grzmot wozów, a jako szum płomienia ognistego pożerającego ściernisko, jako lud możny uszykowany do bitwy.

Nihcae loe caphaeh hmai mah kang ih atuen baktih, thacak misatuh kaminawk misatuk han caeh o nathuem ih atuen baktih, hrang lakok tuen baktiah nihcae loe maesom nuiah angphet o tih.

6 Ulękną się narody przed obliczem jego, wszystkie twarze ich jako garniec poczernieją.

Pop parai kaminawk loe nihcae hma ah nganbawh kana zok o; kaminawk loe mikhmai amnum o boih tih.

7 Pobieżą jako mocarze, a wbieżą na mury jako mężowie waleczni; każdy z nich drogą swoją pójdzie, a nie ustąpią z ścieżek swoich.

Nihcae loe thacak kaminawk baktiah cawn o tih; nichae loe misatuh kaminawk baktiah tapang pongah daw o tih; kaminawk loe angmacae ih loklam ah caeh o boih tih, nihcae loe angmacae ohhaih ahmuen hoiah amkhraeng o mak ai:

8 Jeden drugiego nie ściśnie, każdy drogą swoją pójdzie; a choć i na miecz upadną, nie będą zranieni.

maeto hoi maeto anget o mak ai, angmacae ih loklam ah caeh o boih tih: sumsen salakah caeh o cadoeh, ahma caa o mak ai.

9 Po mieście chodzić będą, po murze biegać, na domy wstąpią, a oknami wlezą jako złodziej.

Nihcae loe vangpui thungah ahnuk ahma cawn o tih, nihcae loe tapang nuiah cawn o tih; nihcae loe im nuiah daw o tahang ueloe, kamqu baktiah thokbuem hoiah akun o tih.

10 Przed obliczem jego ziemia zadrży, niebiosa się poruszą, słońce i miesiąc się zaćmi, a gwiazdy zawściągną jasność swoję.

Nihcae hma ah long anghuen tih, vannawk doeh tasoeh o tih; ni hoi khrah doeh ving rup ueloe, cakaehnawk mah doeh aanghaih to paek o mak ai boeh.

11 A Pan wyda głos swój przed wojskiem swojem, przeto, że bardzo wielki będzie obóz jego, przeto, że mocny ten, co wykona słowo jego; wielki bowiem dzień Pański będzie i straszliwy bardzo, i któż go zniesie?

Angraeng mah angmah ih misatuh kaminawk hma ah lok to thui tih; thuih ih lok baktiah sah kami ih misatuh kaminawk loe pop o parai; Angraeng ih ni loe len parai moe, zit kaom ani ah oh: mi mah maw khaang thai tih?

12 A przetoż jeszcze i teraz mówi Pan: Nawróćcie się do mnie samego całem sercem swojem, i w poście i w płaczu i w kwileniu.

To pongah vaihi doeh, Palungthin boih, buhzahhaih, qahhaih, palungsethaih hoiah kai khaeah amlaem oh, tiah Angraeng mah thuih.

13 Rozedrzyjcie serce wasze a nie szaty wasze, i nawróćcie się do Pana, Boga waszego; boć on jest łaskawy i miłosierny, nierychły ku gniewu, a hojny w miłosierdziu, i żałujący złego.

Khukbuen na ai, na palungthin to paek ah loe, na Angraeng Sithaw khaeah amlaem ah: Anih loe mi tahmen thaih, palungnathaih tawn, palungphui han karai, pop parai tahmenhaih tawn, kahoih ai hmuen sakhaih thung hoi tahmen thaih Sithaw ah oh.

14 Któż wie, nie obrócili się, a nie będzieli mu żal, i nie zostawili po sobie błogosławieństwa na śniedną i mokrą ofiarę Panu, Bogu waszemu.

Angraeng na Sithaw khaeah cang, naek koi tui hoi angbawnhaih sak hanah, Anih loe poek amkhraih ueloe, tahamhoihaih caehtaak pacoengah, tahmenhaih tawn khoe doeh om tih, tiah mi mah maw panoek thai tih?

15 Trąbcie w trąbę na Syonie, poświęćcie post, zwołajcie zgromadzenie.

Zion ah mongkah to ueng ah loe, kaciim buhzahhaih to sak pacoengah, kaciim amkhuenghaih to sah oh;

16 Zgromadźcie lud, poświęćcie zgromadzenie, zbierzcie starców, znieście maluczkie i ssące piersi; niech wynijdzie oblubieniec z łożnicy swojej, a oblubienica z pokoju swego.

kaminawk to pakhueng ah, amkhueng kaminawk to ciimcaisak ah; kacoehtanawk to kawkcu ah loe, nawksainawk hoi tahnu nae li nawktanawk to nawnto pakhueng ah; zu la kami loe angmah ih imthung hoi tacawt nasoe loe, sava sah tangla doeh angmah ih imthung hoiah tacawt nasoe.

17 Kapłani, słudzy Pańscy, między przysionkiem a ołtarzem niech płaczą i mówią: Przepuść, Panie! ludowi twemu, a nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby nad nimi poganie panować mieli. Przeczżeby mówiono między narodami: Gdzież jest Bóg ich?

Angraeng khae toksah qaimanawk loe, tempul thung ih tung hoi hmaicam salakah, qah o nasoe; Aw Angraeng, nangmah ih kaminawk to paquem ah, Sithaw panoek ai kaminawk mah patahhaih lok ah patoh o han ai ah, na qawk to kasae thui kaminawk khaeah paek hmah; nihcae ih Sithaw loe naa ah maw oh? tiah kaminawk salakah thuisak hmah, tiah lawkthui o nasoe.

18 I zapali się Pan miłością ku ziemi swojej, a zmiłuje się nad ludem swoim.

To tih nahaeloe Angraeng mah a prae to poek ueloe, angmah ih kaminawk to tahmen tih boeh.

19 I ozwie się Pan, a rzecze do ludu swego: Oto Ja poślę wam zboże, i moszcz, i oliwę, a będziecie niemi nasyceni, i nie podam was więcej na pohańbienie między pogan.

Ue, Angraeng mah lok pathim ueloe, angmah ih kaminawk khaeah, Khenah, nangcae hanah cang, misurtui hoi situi to kang pat han, to naah ni palung khuek na tih o vop tih; Sithaw panoek ai kaminawk salakah nangcae kasae thuihaih to ka sah mak ai boeh.

20 Bo północne wojsko oddalę od was, a zapędzę je do ziemi suchej i spustoszonej; przedni huf jego obróci się ku morzu wschodniemu, a koniec jego ku morzu ostatecznemu, i wynijdzie z niego smród i zgniłość, choć sobie hardzie poczyna.

Aluek bang ih misatuh kaminawk to kangthla ah ka patoeh moe, praezaek hoi kapong sut ahmuen ah ka patoeh han boeh, anih ih ahma to ni angyae bang ih tuipui ah, anih ih ahnuk to niduem bang ih tuipui ah ka vah han: Anih mah kalen parai hmuen to sak boeh pongah, kaqong ahmui sae anih khae hoiah tacawt tih boeh.

21 Nie bój się, ziemio! wesel się a raduj się; bo Pan wielkie rzeczy uczyni.

Aw prae, zii hmah; Angraeng mah dawnrai hmuen to sak boeh pongah, anghoe ah loe oep ah!

22 Nie bójcie się zwierzęta pól moich; boć wzrosło pastwisko na pustyni, a drzewa przyniosą owoce swoje, figowe drzewo i macica winna wydadzą moc swoję.

Taw ih moisannawk, zii o hmah; taw ih saphoinawk tacawt o boeh moe, thingnawk mah doeh athaih athai o let boeh; thaiduetkung hoi misurkung loe thacak o let boeh.

23 I wy, synowie Syońscy! weselcie się i radujcie się w Panu, Bogu waszym; bo wam da deszcz wczesny, a ześle wam deszcz obfity w jesieni i na wiosnę.

Nangcae Zion caanawk, anghoe oh, Angraeng na Sithaw ah anghoe oh; anih mah khotui tangsuek to nangcae hanah ang paek, nangcae khaeah khotui tangsuek to angzohsak, khrah tangsuek naah hnukkhuem khotui to angzohsak.

24 I będą gumna zbożem napełnione, a prasy opływać będą moszczem i oliwą.

Cang atithaih ahmuen loe cang hoi koi tih, laom pui thungah misurtui kangtha hoi situi to koi tih.

25 A tak nagrodzę wam lata, które zjadła szarańcza, czerw, chrząszcze i gąsienice, wojsko moje wielkie, którem posyłał na was.

Kalen pakhuh mah caak ih cangnawk, langkawk mah caak ih cangnawk, kalah pakhunawk hoi pakhunawk mah caak ih cangnawk, nangcae khaeah ka patoeh ih thacak kai ih misatuh kaminawk mah caak o ih, saningnawk to kang paek let han.

26 Tedy jedząc jeść będziecie, a nasyceni będąc chwalić będziecie imię Pana, Boga swego, który uczynił z wami dziwne rzeczy, i nie będzie pohańbiony lud mój na wieki.

Nangcae mah kapop ah na caa o ueloe, zok nam hah o tih, to naah nangcae han dawnrai hmuen kasah, Angraeng na Sithaw ih ahmin to na pakoeh o tih; Kai ih kaminawk loe natuek naah doeh azathaih tong o mak ai boeh.

27 I dowiecie się, żem Ja jest w pośród Izraela, a żem Ja Panem, Bogiem waszym, a że niemasz inszego; boć nie będzie pohańbiony lud mój na wieki.

To naah nangcae mah kai loe Israel kaminawk salakah ka oh, kai loe nangcae ih Angraeng Sithaw ni, kalah mi doeh om ai, tiah na panoek o tih. Kai ih kaminawk loe natuek naah doeh azathaih tong o mak ai boeh.

28 A potem wyleję Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze; starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą.

To pacoengah, taksa boih nuiah ka Muithla ka paek han; na capanawk hoi na canunawk mah lok to taphong o tih, na mitongnawk mah amang sah o ueloe, na thendoengnawk mah hnuksakhaih to hnu o tih.

29 Nawet i na sługi i na służebnice wyleję w one dni Ducha mego.

To na niah loe ka tamna nongpanawk hoi ka tamna nongpatanawk nuiah doeh ka Muithla to ka paek han.

30 I dam cuda na niebie i na ziemi, krew i ogień i słupy dymowe.

Van hoi long ah dawnrai hmuennawk kam tuengsak han: athii longhaih, kangthawk hmai hoi hmaikhue to ka hnuksak han.

31 Słońce obróci się w ciemność, a miesiąc w krew, pierwej niż dzień Pański wielki a straszny przyjdzie.

Zit kaom Angraeng ih ni kalen angzo ai naah, ni loe ving ueloe, khrah doeh athii ah angcoeng tih.

32 Wszakże stanie się, że ktobykolwiek wzywał imienia Pańskiego, wybawiony będzie; bo na górze Syon i w Jeruzalemie będzie wybawienie, jako rzekł Pan, to jest w ostatkach, które Pan powoła.

Mi kawbaktih doeh Angraeng ih ahmin kawk kaminawk loe, pahlong ah om boih tih. Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Zion mae hoi Jerusalem vangpui thungah, Angraeng mah kawk ih anghmat kaminawk loisakhaih to om tih.