Hioba 9

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Na Hiob kasaa bio sɛ:

2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

“Aane, menim sɛ yei yɛ nokorɛ. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdasani bɛtene wɔ Onyankopɔn anim?

3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.

4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hwan na ɔne no adi asie na ne ho baabiara anti?

5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

Ɔtutu mmepɔ a wɔnnim ho hwee ɔbubu wɔn fa so wɔ nʼabufuo mu.

6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

Ɔwoso asase firi ne siberɛ, na ɔma ne nnyinasoɔ woso biribiri.

7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔ nsoromma hyerɛn ano.

8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Ɔno nko ara na ɔtrɛ ɔsoro mu, na ɔnante ɛpo asorɔkye so.

9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

Ɔno ne Nwenwenente, Akokɔbaatan ne ne mma Yɛfoɔ; Nsorommabafan ne ewiem anafoɔ fam nsorommakuo no.

10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nte aseɛ, nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan.

11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

Sɛ ɔnam me ho a, menhunu no; sɛ ɔsene a, menhunu no.

12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Sɛ ɔhwim kɔ a, hwan na ɔsi no kwan? Hwan na ɔbɛtumi abisa no sɛ, ‘Ɛdeɛn na woreyɛ yi?’

13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Onyankopɔn nkora nʼabufuo so; Rahab aboafoɔ mpo ho popo wɔ nʼanim.

14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

“Na me ne hwan a me ne no bɛyiyi? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de bɛgye akyinnyeɛ?

15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

Sɛ menim mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔborɔ afiri me ɔtemmufoɔ nkyɛn.

16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, mennye nni sɛ ɔbɛtie mʼasɛm.

17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Ɔde asorɔkye bɛdwerɛ me ama mʼapirakuro adɔɔso kwa.

18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

Ɔremma menya mʼahome, bio. Ɔde awerɛhoɔ bɛhyɛ me ma tɔ.

19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Sɛ ɛba no ahoɔden a, ɔyɛ ɔhoɔdenfoɔ! Na sɛ ɛba atɛntenenee nso a, hwan na ɔbɛsamane no?

20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Sɛ medi bem mpo a, mʼano bɛbu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ɛbɛbu me fɔ.

21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

“Ɛwom sɛ medi bem deɛ, nanso memmu me ho; abrabɔ afono me.

22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno enti na meka sɛ, ‘Ɔsɛe deɛ ne ho nni asɛm ne omumuyɛfoɔ.’

23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

Ɛberɛ a amanehunu de owuo aba no, ɔsere deɛ ne ho nni asɛm no akomatuo.

24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

Ɛberɛ a asase akɔ amumuyɛfoɔ nsam no, ɔfira ɛso atemmufoɔ ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hwan?

25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

“Me nna ho yɛ herɛ sene ommirikatufoɔ; ɛsene kɔ a anigyeɛ kakra mpo nni mu.

26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Ɛtwam kɔ sɛ akodoɔ a wɔde paparɔs ayɛ te sɛ akɔdeɛ a wɔreto akyere wɔn ahaboa.

27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

Sɛ meka sɛ, ‘Me werɛ mfiri mʼanwiinwii, mɛsesa me nsɛm ka, na masere a,’

28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

me yea ahodoɔ no bɔ me hu ara. Na menim sɛ, woremmu me bem.

29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Woabu me fɔ dada enti, adɛn na ɛsɛ sɛ meha me ho kwa?

30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina dware na mede samina hohoro me nsa ho a,

31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

wobɛto me atwene atɛkyɛ amena mu, ama mʼatadeɛ mpo akyiri me.

32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakɔgyina asɛnniiɛ abobɔ yɛn nkuro.

33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

Sɛ anka obi wɔ hɔ a ɔbɛsiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu a,

34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

obi a ɔbɛyi Onyankopɔn abaa afiri me so, sɛdeɛ nʼahunahuna mmɔ me hu bio a,

35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi deɛ, mentumi.