Hioba 9

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Na Hiob kasaa bio se:

2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

“Yiw, minim sɛ eyi yɛ nokware. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdesani bɛteɛ wɔ Onyankopɔn anim?

3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi ano a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.

4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hena na ɔne no adi asi na ne ho baabiara anti?

5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

Otutu mmepɔw a wonnim ho hwee obubu wɔn fa so wɔ nʼabufuw mu.

6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

Ɔwosow asase fi ne sibea, na ɔma ne nnyinaso wosow biribiri.

7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔw nsoromma hyerɛn ano.

8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Ɔno nko ara na ɔtrɛw ɔsoro mu, na ɔnantew po asorɔkye so.

9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

Ɔno ne Nyankrɛnte, Akokɔbeatan ne ne mma Yɛfo; anafo fam nsorommakuw no.

10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Ɔyɛ anwonwade a wontumi nte ase, nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan.

11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

Sɛ ɔnam me ho a, minhu no; sɛ ɔsen a, minhu no.

12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Sɛ ohwim kɔ a, hena na osiw no kwan? Hena na obetumi abisa no se, ‘Dɛn na woreyɛ yi?’

13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Onyankopɔn nkora nʼabufuw so; Rahab aboafo mpo ho popo wɔ nʼanim.

14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

“Na me ne hena a mene no beyiyi ano? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de begye akyinnye?

15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

Sɛ minnim ho hwee mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔbɔ afi me temmufo nkyɛn.

16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, minnye nni sɛ obetie mʼasɛm.

17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Ɔde asorɔkye bɛhwe me ama mʼapirakuru adɔɔso kwa.

18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

Ɔremma minnya mʼahome, bio, ɔde awerɛhow bɛhyɛ me ma tɔ.

19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Sɛ ɛyɛ ahoɔden asɛm a, ɔyɛ ɔhoɔdenfo! Na sɛ ɛba atɛntrenee nso a, hena na ɔne no bedi asi?

20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Sɛ midi bem mpo a, mʼano bebu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ebebu me fɔ.

21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

“Ɛwɔ mu sɛ midi bem de, nanso mimmu me ho; abrabɔ afono me.

22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno nti na meka se, ‘Ɔsɛe nea ne ho nni asɛm ne omumɔyɛfo.’

23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

Bere a amanehunu de owu aba no, ɔserew nea ne ho nni asɛm no abawpa.

24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

Bere a asase akɔ amumɔyɛfo nsam no, ofura ɛso atemmufo ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hena?

25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

“Me nna ho yɛ hare sen ommirikatufo; ɛsen kɔ a anigye kakra mpo nni mu.

26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Etwa mu kɔ sɛ akorow a wɔde paparɔso ayɛ te sɛ akɔre a wɔretow akyere wɔn hanam.

27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

Sɛ meka se, ‘Me werɛ mfi mʼanwiinwii, mɛsakra me nsɛnka, na maserew a,’

28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

me yaw ahorow no bɔ me hu ara. Na minim sɛ, woremmu me bem.

29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Woabu me fɔ dedaw nti, adɛn na ɛsɛ sɛ mehaw me ho kwa?

30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina guare na mede samina hohoro me nsa ho a,

31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

wobɛtow me akyene dontori amoa mu, ama mʼatade mpo akyi me.

32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakogyina asennii abobɔ yɛn nkuro.

33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

Sɛ anka obi wɔ hɔ a obesiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu,

34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

obi a obeyi Onyankopɔn abaa afi me so, na nʼahunahuna ammɔ me hu bio.

35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

Anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi de, mintumi.