Hioba 9

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Då tok Job til ords og sagde:

2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.