Hioba 9
1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:
Job reprit la parole et dit:
2 Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
Oui, je sais qu’il en est ainsi: comment l’homme aurait-il gain de cause avec Dieu?
3 Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
Si nous désirions discuter avec lui, pas une fois sur mille il ne daignerait nous répondre.
4 Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
Eminemment sage, triomphant de force, qui jamais lui tint tête et s’en trouva bien?
5 On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
Il déplace les montagnes à l’improviste et les bouleverse dans sa colère.
6 On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
Il fait trembler la terre sur ses bases et ébranle les colonnes qui la supportent.
7 Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
II donne un ordre au soleil, et le soleil ne paraît point; il met un sceau sur les étoiles.
8 On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
A lui seul, il déploie les cieux; il chemine sur la crête des vagues.
9 On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
Ila fait la Grande Ourse, l’Orion, les Pléiades et les demeures sidérales du Midi.
10 On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
Il accomplit des merveilles sans fin, des prodiges qui ne se peuvent compter.
11 Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
Ah! S’Il passait auprès de moi, je ne le verrais point; s’il se glissait sous mes yeux, je ne le remarquerais pas.
12 Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
Quand il empoigne quelqu’un, qui lui fera lâcher prise? Qui lui dira: "Que fais-tu?"
13 Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
Dieu ne refoule pas sa colère; sous ses coups plient les satellites de l’orgueil.
14 Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
Et moi j’oserais lui répliquer, je ferais assaut de paroles avec lui,
15 Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
moi, qui tout innocent que je fusse, ne trouverais rien à lui répondre, et demanderais simplement grâce à mon juge!
16 Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
Dût-il même se rendre à mon appel, je ne croirais pas qu’il écoute ma voix;
17 Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
car il m’accable sous un vent de tempête et multiplie gratuitement mes blessures.
18 Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
Il ne me permet pas de reprendre haleine, tant il m’abreuve d’amertumes.
19 Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
S’Agit-il de faire preuve de force, il est là! S’Agit-il de jugement, il dira: "Qui pourrait m’assigner?"
20 Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
Fussé-je innocent, ma bouche me déclarerait coupable! Fussé-je sans reproche, elle me convaincrait de perversité!
21 Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
Oui, je suis sans reproche! Je ne me soucie pas de la vie, je suis las de l’existence.
22 Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
Tout revient au même: aussi dis-je que juste et méchant, il les fait également périr.
23 Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
Si un cataclysme entraîne des morts soudaines, il se rit de l’épreuve des innocents.
24 Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
Par lui, la terre a été livrée aux impies: il voile les yeux de ceux qui y rendent la justice. Si ce n’est lui, qui serait-ce?
25 Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; ils s’enfuient sans avoir vu le bonheur.
26 Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
Ils passent comme des barques de jonc, comme l’aigle qui se précipite sur la proie.
27 Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
Quand je dis: "Je veux oublier ma souffrance, laisser là ma mine attristée et reprendre mes esprits",
28 Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
je suis envahi par la crainte de mes tourments, sachant bien que tu ne m’absoudras pas.
29 Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
Je serai déclaré coupable: pourquoi donc prendre une peine inutile?
30 A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
Dussé-je me laver dans de la neige fondue et purifier mes mains avec de la potasse,
31 Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
aussitôt tu me plongerais dans une fosse fangeuse, et mes vêtements mêmes auraient horreur de moi.
32 Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
Car il n’est pas un homme comme moi pour que je lui réponde et que nous paraissions ensemble en justice.
33 Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
Il n’existe pas d’arbitre entre nous, qui puisse poser sa main sur tous deux.
34 Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
Qu’il écarte de moi sa verge, et que ses terreurs cessent de peser sur moi.
35 Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
Alors je parlerai sans le redouter, car je n’en suis pas là dans le secret de ma conscience.
