Hioba 8

1 I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

Na Suhini Bildad buae se:

2 Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

“Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akosi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuw.

3 Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

Onyankopɔn kyea atɛntrenee ana? Otumfo kyea nea ɛteɛ ana?

4 Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

Bere a wo mma yɛɛ bɔne tiaa no no, ogyaw wɔn maa wɔn bɔne so akatua.

5 Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfo no mpae,

6 Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

sɛ woyɛ kronkron, na woteɛ a, wo nti, ɔbɛma ne ho so mprempren na wama wo asi wo dedaw mu.

7 A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

Wo mfiase bɛyɛ nkakrankakra na daakye woanya ama abu so.

8 Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

“Bisa awo ntoatoaso a atwa mu no, na hwehwɛ nea wɔn agyanom hui,

9 (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

na wɔwoo yɛn nkyɛe na yennim hwee, yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsuma.

10 Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

Wɔrenkyerɛkyerɛ wo na wɔrenka nkyerɛ wo ana? Wɔremfi wɔn ntease mu nka nsɛm bi ana?

11 Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

So paparɔso betumi anyin akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire betumi afifi baabi a nsu nni ana?

12 Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

Bere a ɛrenyin a wontwae no, ɛhyew ntɛm so sen sare.

13 Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

Saa na wɔn a wɔn werɛ fi Onyankopɔn no awiei te; saa ara na wɔn a wonni nyamesu no anidaso nkosi hwee.

14 Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; nea ɔde ne ho to so no yɛ ananse ntontan.

15 Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

Otweri ne ntontan, nanso ɛtetew; oso mu dennen, nanso ɛnyɛ yie.

16 Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

Ɔte sɛ afifide a wogugu so nsu yiye a esi owia mu, ɛtrɛtrɛw ne mman mu wɔ turo no so;

17 Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

Ne ntin nyin fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɔkwan kɔ abo mu.

18 Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

Nanso sɛ wotu fi ne sibea a, saa beae no nnim no bio na ɛka se, ‘Minhuu wo da.’

19 Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

Ampa ara ne nkwa twa mu, na afifide foforo nyin asase no so.

20 Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

“Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumɔyɛfo nsa mu den.

21 Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

Ɔbɛma woaserew bio, na wode ahosɛpɛw ateɛteɛ mu.

22 Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.

Wɔde aniwu befura wɔn a wɔtan wo, na amumɔyɛfo ntamadan bɛsɛe.”