Hioba 8

1 I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

2 Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?

3 Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?

4 Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:

5 Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:

6 Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:

7 A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.

8 Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:

9 (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)

10 Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.

11 Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?

12 Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:

13 Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:

14 Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.

15 Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:

16 Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.

17 Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.

18 Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.

19 Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.

20 Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:

21 Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.

22 Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.

Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.