Hioba 8

1 I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,

2 Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

“Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.

3 Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?

4 Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.

5 Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,

6 Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.

7 A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.

8 Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

“Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,

9 (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.

10 Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?

11 Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?

12 Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.

13 Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.

14 Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.

15 Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.

16 Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,

17 Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.

18 Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’

19 Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.

20 Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

“Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.

21 Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.

22 Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.

Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”