Hioba 8

1 I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

To naah Shuh acaeng Bildah mah,

2 Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

hae baktih hmuen kawngnawk hae vai nazetto maw na thuih han vop? Na pakha hoi tacawt loknawk loe nasetto maw takhi baktiah thacak vop tih?

3 Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

Sithaw loe katoeng ai ah lokcaek maw? Katoeng ah lokcaekhaih to Thacak Sithaw mah phrae ving tih maw?

4 Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

Na caanawk mah a nuiah hmuen sakpazae o pongah, a sakpazae o haih baktih toengah, anih mah nihcae to thuitaek;

5 Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

toe Sithaw khaeah nang qoi moe, Thacak Sithaw khaeah tahmenhaih na hnik nahaeloe,

6 Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

na ciim moe, na toeng nahaeloe, vaihi nang hanah angthawk ueloe, katoengah kho na sakhaih ahmuen to qoengsak tih.

7 A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

Nam tong tangsuek naah thoengkae cadoeh, hnukkhuem ah loe lensawkhaih hoiah na qoeng tahang tih.

8 Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

Kalaem tangcae atue to dueng ah, nam panawk mah tongh o ih hmuennawk to dueng ah loe poek ah;

9 (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

(aicae loe zangduem ah ni tapen o vop, to pongah tidoeh a panoek o ai, long nuiah aicae khosakhaih aninawk loe tahlip ah ni oh.)

10 Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

Nihcae mah loe palung tang hoi patuk ueloe, na thuitaek o mak ai maw?

11 Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

Cakrungkung baktih akung loe tangnong om ai ahmuen ah amprawk thai maw? Tui taeng ih phroh loe tui om ai ah ampraek thai maw?

12 Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

To akung loe amprawk tahang naah, aqam hing suep pongah mi mah doeh aat ai; toe kalah qam pongah azaem zoi kue.

13 Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

Sithaw pahnet kaminawk caehhaih loklam doeh to tiah oh; Sithaw tidoeh sah ai kami oephaih loe amro tih.

14 Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

Nihcae oephaih loklam loe amro tih, nihcae amhahaih loe bongpaha tazae baktiah ni om tih.

15 Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

Anih loe angmah im ah amha, toe angdoe thai ai; a ban hoi patawnh, toe cak ai.

16 Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

To baktih kami loe ni bet naah hing suep moe, tanghang mah takha to khuk boih.

17 Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

A tangzun mah thlung to zaeng boih moe, thlung salakah tangzun sakhaih ahmuen to pakrong.

18 Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

Toe kami mah a ohhaih ahmuen hoiah aphongh ving naah loe, a ohhaih ahmuen mah anih khaeah, Nang hae kang hnuh vai ai, tiah naa ueloe, angphat taak tih.

19 Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

Khenah, anih anghoehaih loklam loe to tiah oh; anih amprawkhaih ahmuen ah, kalah thingnawk to amprawk o lat tih.

20 Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

Khenah, coek koi om ai kami to Sithaw mah haek ai; kasae hmuen sah kami doeh abomh ai:

21 Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

anih mah na pakha to pahnuisak ueloe, na pahni to anghoehaih hoiah koisak tih.

22 Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.

Nang hnuma kaminawk to azatsak tih, kasae kami ohhaih im to anghma tih boeh, tiah a naa.