Hioba 7
1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Is not the life of man upon earth a state of trial? and his existence as that of a hireling by the day?
2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
Or as a servant that fears his master, and one who has grasped a shadow? or as a hireling waiting for his pay?
3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
So have I also endured months of vanity, and nights of pain have been appointed me.
4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
Whenever I lie down, I say, When [will it be] day? and whenever I rise up, again [I say] when [will it be] evening? and I am full of pains from evening to morning.
5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
And my body is covered with loathsome worms; and I waste away, scraping off clods of dust from my eruption.
6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
And my life is lighter than a word, and has perished in vain hope.
7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
Remember then that my life is breath, and mine eye shalt not yet again see good.
8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
The eye of him that sees me shall not see me [again]: thine eyes are upon me, and I am no more.
[I am] as a cloud that is cleared away from the sky: for if a man go down to the grave, he shall not come up again: (Sheol h7585)
10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
and he shall surely not return to his own house, neither shall his place know him any more.
11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
Then neither will I refrain my mouth: I will speak being in distress; being in anguish I will disclose the bitterness of my soul.
12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
Am I a sea, or a serpent, that thou hast set a watch over me?
13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
I said that my bed should comfort me, and I would privately counsel with myself on my couch.
14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
Thou scarest me with dreams, and dost terrify me with visions.
15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
Thou wilt separate life from my spirit; and yet [keep] my bones from death.
16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
For I shall not live for ever, that I should patiently endure: depart from me, for my life [is] vain.
17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
For what is man, that thou hast magnified him? or that thou givest heed to him?
18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
Wilt thou visit him till the morning, and judge him till [the time of] rest?
19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
How long dost thou not let me alone, nor let me go, until I shall swallow down my spittle?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
If I have sinned, what shall I be able to do, O thou that understandest the mind of men? why hast thou made me as thine accuser, and [why] am I a burden to thee?
21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
Why hast thou not forgotten my iniquity, and purged my sin? but now I shall depart to the earth; and in the morning I am no more.
