Hioba 6

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Då tok Job til ords og svara:

2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,

3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.

4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.

5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?

6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?

7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.

8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!

9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!

10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.

11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?

12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?

13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.

14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.

15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.

16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,

17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.

18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.

19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;

20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.

21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!

22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?

23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?

24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!

25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.

26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.

27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.

28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?

29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.

30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?