Hioba 6

1 I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Job reprit la parole et dit:

2 O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,

Ah! Si seulement on pesait mon chagrin, en mettant en même temps mon malheur dans la balance!

3 Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.

Assurément, ils seraient plus lourds que le sable des mers; voilà pourquoi mes paroles sont pleines de trouble.

4 Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.

C’Est que les flèches du Tout-Puissant m’ont transpercé, mon âme en a bu le venin. Les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.

5 Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?

Est-ce que l’âne sauvage se met à braire en présence de l’herbe? Le bœuf mugit-il devant sa pitance?

6 Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?

Peut-on manger un mets insipide sans y mettre du sel? Trouve-t-on quelque saveur au blanc de l’œuf?

7 Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.

Mon âme refuse d’y goûter; c’est pour moi comme une répugnante nourriture.

8 Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!

Ah! Qui me donnera que ma demande soit agréée et môn espoir réalisé par Dieu?

9 Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!

Oui, que Dieu consente à me broyer, qu’il brandisse la main et me mette en pièces!

10 Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.

Il me resterait du moins cette consolation qui me ferait sauter de joie au fort de souffrances sans rémission de n’avoir pas renié les paroles du Très-Haut.

11 Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

Quelle est donc ma force pour que je reste dans l’attente? Quelle doit être ma fin pour que je prenne patience?

12 Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?

Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d’airain?

13 Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?

N’Est-il pas vrai que je suis privé de tout secours, et que tout espoir de salut m’est arraché?

14 Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?

A celui qui se consume de chagrin devrait aller la sympathie de ses amis, eût-il même renoncé à la crainte de Dieu.

15 Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,

Mes amis, à moi, se montrent perfides comme un torrent, comme des cours d’eau pleins à déborder,

16 Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

qui deviennent troubles par l’affluence des glaçons et grossissent par la fonte des neiges:

17 Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.

viennent les chaleurs, ils se réduisent à rien; quand le soleil brûle, ils s’évanouissent sur place.

18 Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.

A cause d’eux, les caravanes se détournent de leur route, s’enfoncent dans le désert et y périssent.

19 Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.

Les caravanes de Têma les cherchent du regard, les convois de Saba y mettent leur espoir.

20 Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.

Mais ils sont déçus dans leur confiance; arrivés sur les lieux, ils sont pleins de confusion.

21 Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

Certes, c’est là ce que vous êtes devenus pour votre ami: à la vue de ma ruine, vous avez eu peur.

22 Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?

Vous ai-je donc dit: "Donnez-moi! Avec un peu de votre bien, gagnez quelqu’un en ma faveur;

23 I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

et délivrez-moi de la main du persécuteur; du pouvoir des tyrans affranchissez-moi!"

24 Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

Instruisez-moi, et je garderai le silence; expliquez-moi en quoi j’ai erré.

25 O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Qu’elles sont pénétrantes les paroles de la vérité! Mais que prouvent vos arguments à vous?

26 Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?

Prétendez-vous critiquer des mots? Mais dans l’air se dissipent les discours d’un désespéré!

27 I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.

L’Orphelin lui-même, vous seriez capables de le prendre comme enjeu, comme vous trafiqueriez de votre ami.

28 Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.

Maintenant donc, daignez vous tourner vers moi: je ne saurais vous mentir en face.

29 Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.

Oui, revenez de grâce, que l’injustice ne s’accomplisse pas; encore une fois, revenez, mon innocence sera manifeste.

30 A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?

Y a-t-il quelque iniquité sur mes lèvres? Mon palais ne sait-il pas discerner ce qui est mal?