Hioba 5

1 Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?

»Ja, rufe nur! Ist jemand da, der dir Antwort gibt? Und an wen von den heiligen (Engeln) willst du dich wenden?

2 Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

Vielmehr den Toren bringt sein Unmut um, und den Einfältigen tötet sein Eifern.

3 Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

Ich selbst habe einen Toren zwar Wurzel schlagen sehen, doch gar schnell hatte ich seine Wohnstätte zu verwünschen.

4 Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.

Seinen Kindern blieb die Hilfe fern, und sie wurden im Tor zertreten, ohne daß ein Retter da war.

5 Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.

Seine Ernte verzehrte ein anderer, der danach hungerte und sie sogar hinter dem Dorngehege wegholte; und Durstige schnappten nach seinem Vermögen.

6 Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.

Denn nicht aus dem Erdenstaube erwächst das Unheil, und das Leid sproßt nicht aus der Ackererde hervor,

7 Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.

sondern der Mensch erzeugt das Leid, wie die Kinder der Flamme einen hohen Flug zu nehmen pflegen.«

8 Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;

»Doch ich, an den Höchsten würde ich mich wenden und meine Sache Gott anheimstellen,

9 Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

ihm, der große und unerforschliche Dinge tut, Wunderbares ohne Maß und Zahl –

10 Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

ihm, der Regen über die Erde hin sendet und des Himmels Naß auf die Fluren fallen läßt –,

11 Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

insofern er Niedrige emporhebt und Trauernde sich des höchsten Glücks erfreuen läßt;

12 Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

ihm, der die Pläne der Listigen vereitelt, so daß ihre Hände nichts Erfolgreiches schaffen;

13 Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

ihm, der die Klugen trotz ihrer Schlauheit fängt, so daß die Verschlagenen sich in ihren Anschlägen überstürzen:

14 We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

am hellen Tage stoßen sie auf Finsternis, und am Mittag tappen sie im Dunkel wie bei Nacht.

15 Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.

So rettet er den Wehrlosen vor dem Schwert aus ihrem Rachen, und aus des Starken Faust den Geringen.

16 Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

So erblüht dem Schwachen neue Hoffnung, die Bosheit aber muß ihren Mund schließen.«

17 Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

»O wohl dem Menschen, den Gott in Zucht nimmt! Darum verschmähe die Züchtigung des Allmächtigen nicht!

18 Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

Denn er verwundet wohl, doch er verbindet auch; wenn er zerschlägt, so heilen seine Hände auch wieder.

19 Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.

In sechs Drangsalen errettet er dich, und in sieben wird kein Unheil dich treffen.

20 W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

In Hungersnot bewahrt er dich vor dem Tode und im Kriege vor der Gewalt des Schwertes.

21 Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.

Vor den Geißelhieben der Zunge wirst du geborgen sein und brauchst nicht vor der Verheerung zu bangen, daß sie dich erreicht.

22 W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.

Der Verwüstung und der Hungersnot darfst du lachen und hast von den wilden Tieren des Landes nichts zu befürchten;

23 Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

denn mit den Steinen des Feldes stehst du im Bunde, und das Getier des Feldes lebt mit dir in Frieden.

24 I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.

So wirst du es denn erfahren, daß dein Zelt in Sicherheit ist, und überblickst du dein Gehöft, so wirst du nichts vermissen

25 Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.

und wirst es erleben, daß deine Nachkommenschaft zahlreich ist und dein Nachwuchs gleich dem Gras der Flur.

26 Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.

In vollreifem Alter wirst du in die Gruft eingehen, wie der Garbenhaufen eingebracht wird zur rechten Zeit.

27 Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.

Siehe, dies ist es, was wir erforscht haben, so ist es: vernimm es und beherzige es zu deinem Heil!«