Hioba 5

1 Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?

Vaihi kawk noek ah, na kawkhaih lok pathim han kami om tih maw? Naa bang ih kaciim kaminawk khaeah maw nang qoi han?

2 Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

Palungphui hmai baktih amngaehhaih mah kamthu to hum moe, uthaih mah kamthu to misong ah ohsak.

3 Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

Kamthu ih tangzun loe cak, tiah ka hnuk pongah, a ohhaih ahmuen to ka tangoeng pae roep.

4 Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.

Anih ih caanawk loe misa monghaih tawn o ai, khongkha ah ah atit o naah, bomkung tawn o ai.

5 Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.

A aah ih cang loe zok amthlam kaminawk mah caak pae o ving; anih ih hmuenmaenawk loe mingcahnawk mah lomh pae o king.

6 Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.

Patangkhanghaih loe maiphu thung hoiah angzo ai, raihaih doeh long thung hoiah tacawt ai.

7 Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.

Toe van bangah tapraek tahang hmai baktih toengah, kami loe raihaih tongh han ih ni tapen roe.

8 Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;

Toe kai loe Sithaw khaeah tahmenhaih ka hnik moe, ka raihaih to Sithaw khaeah ka tathlang han:

9 Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

anih loe paroeai kalen hmuen, kroek laek ai hmuen, dawnrai koi hmuennawk to sak;

10 Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

Anih mah ni long ah kho angzohsak moe, lawk ah tui to longsak.

11 Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

Poek pahnaem kami to anih mah atoengh tahang moe, palungsae kami to monghaih ahmuen ah atoengh tahang.

12 Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

Minawk aling thaih kami mah kasae pacaeng ih hmuen akoep han ai ah, anih mah pakaa pae.

13 Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

Palungha kaminawk loe angmacae palunghahaih hoiah sak pacaeng ih hmuen pongah amansak moe, poek kangkawn kami amsakhaih to a phraek pae.

14 We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

Nihcae loe khodai ah vinghaih tongh o moe, athun ah khoving baktiah loklam pathoep hoiah a caeh o.

15 Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.

Sithaw mah amtang kaminawk to thacak kami ih pakha hoi anih ih ban thung hoiah pahlong.

16 Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

To pongah amtang kaminawk loe oephaih tawnh o moe, katoeng ai hmuen mah anih ih pakha to tamuep pae.

17 Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

Khenah, Sithaw mah patoengh ih kami loe tahamhoih; to pongah Thacak koek Sithaw mah thuitaekhaih to patoek hmah.

18 Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

Anih mah ahmaa caksak, toe ahmaa to komh pae let; nganbawh kana a paek, toe ngantuisak let.

19 Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.

Anih mah vai tarukto raihaih thung hoiah na loisak tih; ue, vai sarihto naah doeh kasae na tongh mak ai.

20 W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

Anih mah khokhaa naah duekhaih thung hoiah na pahlong tih; misatuk naah doeh sumsen thacakhaih thung hoiah pahlong tih.

21 Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.

Lok amlai palai thung hoiah na pakaa ueloe, amrohaih phak naah, na zii mak ai.

22 W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.

Amrohaih hoi khokhaahaih to na pahnui thuih ueloe, long nui ih hmawsaeng moinawk doeh na zii mak ai.

23 Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

Azawn ih thlungnawk loe lokmaihaih ampui baktiah om ueloe, taw ih moisannawk loe kamongah nang hoi nawnto om o tih.

24 I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.

Na ohhaih kahni im loe misa monghaih hoiah oh, tiah na panoek ueloe, na ohhaih ahmuen na phak naah, palungboenghaih om mak ai.

25 Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.

Nang ih atiinawk loe paroeai pop o tih, na caanawk loe long ih phroh baktiah om o tih, tiah na panoek tih.

26 Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.

Atue phak naah aah ih cang baktiah, na mitong naah loe taprong ah na caeh tih.

27 Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.

Khenah, hae hmuen hae ka pakrong o, to hmuen loe oh tangtang; to pongah tahngai ah loe, na hoih haih hanah pakuem ah, tiah a naa.