Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Zmoreš s kavljem izvleči leviatána? Ali njegov jezik z vrvico, ki jo spuščaš dol?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Ali lahko zatakneš kavelj v njegov nos? Ali njegovo čeljust prebodeš z [ribiško] ostjo.

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Mar ti bo delal mnoge ponižne prošnje? Ti bo govoril nežne besede?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Bo sklenil zavezo s teboj? Ga boš vzel za služabnika na veke?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Se boš igral z njim kakor s ptico? Ali ga hočeš zvezati za svoje dekle?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Ali bodo družabniki iz njega naredili gostijo? Ga bodo razdelili med trgovce?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Lahko njegovo kožo napolniš z bodečimi žicami? Ali njegovo glavo z ribjimi sulicami?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Svojo roko položi nanj, spomni se bitke, ne stori tega ponovno.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Glej, njegovo upanje je zaman. Ali ne bo nekdo vržen dol, celo ko ga zagleda?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nihče ni tako pogumen, da bi si ga drznil razvneti. Kdo je potem zmožen stati pred menoj?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Kdo mi je preprečil, da bi mu poplačal? Karkoli je pod celotnim nebom, je moje.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Ne bom prikril njegovih delov, niti njegove moči, niti njegovega lepega razmerja.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Kdo lahko odkrije obraz njegove obleke? Ali kdo lahko pride k njemu, s svojo dvojno uzdo?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Kdo lahko odpre vrata njegovega obraza? Njegovi zobje na vsaki strani so strašni.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Njegove luske so njegov ponos, skupaj spete kakor z ozkim pečatom.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Ena je blizu druge, da zrak ne more priti mednju.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Združene so druga z drugo, držijo se skupaj, da ne morejo biti ločene.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Ob njegovem kihanju sije svetloba in njegove oči so podobne jutranjim vekam.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Iz njegovih ust izhajajo plameni in iskre se sipljejo ven.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Iz njegovih nosnic gre dim kakor iz vrelega lonca ali kotla.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Njegov dih prižge ogorke in plamen izhaja iz njegovih ust.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

V njegovem vratu ostaja moč in bridkost je pred njim spremenjena v radost.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Luskine njegovega mesa so združene skupaj. V sebi so trdne, ne morejo se omajati.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Njegovo srce je čvrsto kakor kamen. Da, tako trdo kakor košček spodnjega mlinskega kamna.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Ko se vzdiguje, so mogočni prestrašeni. Zaradi zlomov se očiščujejo.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Meč tistega, ki seže proti njemu, ne more obstati, niti sulica, niti puščica, niti brezrokavna verižna srajca.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Železo ceni kakor slamo in bron kakor trohnel les.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Puščica ga ne more spraviti v beg. Kamni iz prače so mu spremenjeni v strnišče.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Puščice so štete kakor strnišče. Smeji se ob tresenju sulice.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Ostro kamenje je pod njim. Po blatu razširja ostre koničaste stvari.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Globinam napravlja, da vrejo kakor lonec. Morje dela podobno loncu mazila.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

On dela stezo, da sije za njim. Nekdo bi mislil, da bo globina osivela.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Na zemlji ni njemu podobnega, ki je narejen brez strahu.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Gleda vse visoke stvari. Kralj je nad vsemi ponosnimi otroki.«