Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Hoæeš li udicom izvuæi krokodila ili užem podvezati mu jezik?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Hoæeš li mu provuæi situ kroz nos? ili mu šiljkom provrtjeti èeljusti?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Hoæe li te mnogo moliti, ili æe ti laskati?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Hoæe li uèiniti vjeru s tobom da ga uzmeš da ti bude sluga dovijeka?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Hoæeš li se igrati s njim kao sa pticom, ili æeš ga vezati djevojkama svojim?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Hoæe li se njim èastiti drugovi? razdijeliti ga meðu trgovce?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Hoæeš li mu napuniti kožu šiljcima i glavu ostvama?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Digni na nj ruku svoju; neæeš više pominjati boja.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Gle, zaludu je nadati mu se; kad ga samo ugleda èovjek, ne pada li?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nema slobodna koji bi ga probudio; a ko æe stati preda me?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ko mi je prije dao što, da mu vratim? što je god pod svijem nebom, moje je.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Neæu muèati o udima njegovijem ni o sili ni o ljepoti stasa njegova.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Ko æe mu uzgrnuti gornju odjeæu? k èeljustima njegovijem ko æe pristupiti?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Vrata od grla njegova ko æe otvoriti? strah je oko zuba njegovijeh.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Krljušti su mu jaki štitovi spojeni tvrdo.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Blizu su jedna do druge da ni vjetar ne ulazi meðu njih.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Jedna je za drugu prionula, drže se i ne rastavljaju se.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Kad kiha kao da munja sijeva, a oèi su mu kao trepavice u zore.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Iz usta mu izlaze luèevi, i iskre ognjene skaèu.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Iz nozdrva mu izlazi dim kao iz vreloga lonca ili kotla.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Dah njegov raspaljuje ugljevlje i plamen mu izlazi iz usta.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

U vratu mu stoji sila, i pred njim ide strah.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Udi mesa njegova spojeni su, jednostavno je na njemu, ne razmièe se.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Srce mu je tvrdo kao kamen, tvrdo kao donji žrvanj.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Kad se digne, dršæu junaci, i od straha oèišæaju se od grijeha svojih.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Da ga udari maè, ne može se održati, ni koplje ni strijela ni oklop.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Njemu je gvožðe kao pljeva, a mjed kao trulo drvo.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Neæe ga potjerati strijela, kamenje iz praæe njemu je kao slamka;

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Kao slama su mu ubojne sprave, i smije se baèenom koplju.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Pod njim su oštri crepovi, stere sebi oštre stvari u glibu.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Èini, te vri dubina kao lonac, i more se muti kao u stupi.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Za sobom ostavlja svijetlu stazu, rekao bi da je bezdana osijedjela.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Ništa nema na zemlji da bi se isporedilo s njim, da bi stvoreno bilo da se nièega ne boji.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Što je god visoko prezire, car je nad svijem zvijerjem.