Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Mahatarike i Leviatàne am-bintañe v-iheo? hatindri’o ambane an-tàly hao i lela’ey?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Lefe’o hao ty mampikiviro i oro’ey, ndra ty hangirike i soma’ey am-pengoke?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Hanao lako halaly ama’o hao re? Ke hivolañe mora ama’o?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Hifañina ama’o hao, handrambesa’o aze ho fetrek’oro’o kitro katroke?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Ho hisà’o hao hoe voroñe? ke ho tantalie’o ho amo anak’ ampela’oo.

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Hifampihehetse ama’e hao o mpanao balikeo? Ho zarae’ iareo am’ o mpanao takinakeo hao re?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Ho tsitsihem-pirango hao i holi’ey? Ndra i loha’ey an-defom-piañe?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Apaoho ama’e ty fità’o vaho tiahio i ho ali’oy te tsy hindroe’o.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Hete! Toe tsy vente’e t’ie salalaeñe, tsy ho tafahohoke hao te isahañe?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

I Tsy eo ty lahitsi’ay mahavany hitsobore aze; ia arè ty mahafiatreatre amako?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Ia ty nanolotse ahy, te havahako? ahiko ze hene ambanen-dikerañe ao.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Tsy hitsiñeko o kitso’eo, ty haozara’e ra’elahiy, vaho i sandri’e tsaratseakey,

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Ia ty hañolitse o sisin-koli’eo? Ia ty hahafizilik’ añivom-balañorà’e roe ao?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Ia ty mahafisokake o lalam-bein-tarehe’eo? mampangetraketrake ty fañarikatoha’ o nife’eo.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Fisengea’e o sisì’e fatratseo, ie mikititse hoe linite;

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Akore ty fifampikiteha’e kanao tsy mahafitsifitse ao ty tioke.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Nifampireketeñe iereo, mifampipiteke, tsy lefe akatrake.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Mitsopela-kazavàñe o fihatsìhe’eo, manahake ty holi-maso’ i maraindraiñey o maso’eo.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Failo milebaleba ty miakatse am-bava’e, afo mipelatse ty mipitsike mb’eo.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Mañatoeñe o loa-koro’eo, hoe valàñe mamorotse ambone vinda mirehetse.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Mamiañe foroha ty kofò’e, afo misodotse ty miboak’ am-bava’e ao.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Mimoneñe an-kàto’e ty haozarañe, vaho mitsinjak’ aolo’e eo ty miroreke.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Mifampirekets’ ama’e i holi’e mifanosokeo, gañe ama’e zay tsy mete asitse.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Gañe hoe vato ty fo’e; manahake ty hamafem-bato-lisañe ambane.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Ie mivoalatse, miholi-tsandry o fanalolahio; ie vereñe mamoe’ay.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Tsy lefe t’ie liherem-pibara, ndra lefoñe, ndra ana-defo, ndra baramino masioñe.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Atao’e ho boka maike ty viñe, naho hatae voroke ty torisìke.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Tsy mahafandrifitse aze o ana-paleo; atao’e forompotse o vato-piletseo.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Tonton-drongoñe ama’e o kobaiñeo, tohafa’e o lefoñe mikaratsakaratsakeo.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Silam-balañe-tane masioñe ty ambane’e, hoe mamofopofoke ampemba t’ie miranga fotake.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Ampitroatroahe’e hoe valàñe i lalekey; ampanahafe’e ami’ty fampitranahañe rano mañitse i riakey.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Anoe’e lala-miloeloe ty am-boho’e ao anoe’e hoe a maròy foty i lalekey.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Tsy ambone-tane atoy ty mañirinkiriñe aze, ie nitsenèñe tsy ho aman-tahotse.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Jilojilove’e iaby ze atao abo; ie ty lohà’ ze hene anam-pirengevohañe.