Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Puoi tu pescare il Leviatan con l'amo e tener ferma la sua lingua con una corda,

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

ficcargli un giunco nelle narici e forargli la mascella con un uncino?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Ti farà forse molte suppliche e ti rivolgerà dolci parole?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Stipulerà forse con te un'alleanza, perché tu lo prenda come servo per sempre?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Scherzerai con lui come un passero, legandolo per le tue fanciulle?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Lo metteranno in vendita le compagnie di pesca, se lo divideranno i commercianti?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Crivellerai di dardi la sua pelle e con la fiocina la sua testa?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Metti su di lui la mano: al ricordo della lotta, non rimproverai!

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Ecco, la tua speranza è fallita, al solo vederlo uno stramazza.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nessuno è tanto audace da osare eccitarlo e chi mai potrà star saldo di fronte a lui?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Chi mai lo ha assalito e si è salvato? Nessuno sotto tutto il cielo.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Non tacerò la forza delle sue membra: in fatto di forza non ha pari.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Chi gli ha mai aperto sul davanti il manto di pelle e nella sua doppia corazza chi può penetrare?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Le porte della sua bocca chi mai ha aperto? Intorno ai suoi denti è il terrore!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Il suo dorso è a lamine di scudi, saldate con stretto suggello;

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

l'una con l'altra si toccano, sì che aria fra di esse non passa:

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

ognuna aderisce alla vicina, sono compatte e non possono separarsi.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Il suo starnuto irradia luce e i suoi occhi sono come le palpebre dell'aurora.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Dalla sua bocca partono vampate, sprizzano scintille di fuoco.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Dalle sue narici esce fumo come da caldaia, che bolle sul fuoco.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Il suo fiato incendia carboni e dalla bocca gli escono fiamme.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Nel suo collo risiede la forza e innanzi a lui corre la paura.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Le giogaie della sua carne son ben compatte, sono ben salde su di lui, non si muovono.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Il suo cuore è duro come pietra, duro come la pietra inferiore della macina.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Quando si alza, si spaventano i forti e per il terrore restano smarriti.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

La spada che lo raggiunge non vi si infigge, né lancia, né freccia né giavellotto;

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

stima il ferro come paglia, il bronzo come legno tarlato.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Non lo mette in fuga la freccia, in pula si cambian per lui le pietre della fionda.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Come stoppia stima una mazza e si fa beffe del vibrare dell'asta.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Al disotto ha cocci acuti e striscia come erpice sul molle terreno.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Fa ribollire come pentola il gorgo, fa del mare come un vaso da unguenti.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Dietro a sé produce una bianca scia e l'abisso appare canuto.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Nessuno sulla terra è pari a lui, fatto per non aver paura.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Lo teme ogni essere più altero; egli è il re su tutte le fiere più superbe.