Hioba 41
1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
Kannst du das Krokodil am Angelhaken heranziehen und ihm die Zunge mit der Schnur niederdrücken?
2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
Kannst du ihm einen Binsenring durch die Nase ziehen und einen Dorn durch seinen Kinnbacken bohren?
3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
Meinst du, es werde viele Bitten an dich richten oder dir gute Worte geben?
4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
Wird es einen Vertrag mit dir schließen, wonach du es für immer in deine Dienste nähmest?
5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vöglein und es zur Kurzweil für deine Mägdlein anbinden?
6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
Treibt die Fischerzunft Handel mit ihm, daß sie es stückweise an die Händler abgibt?
7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
Kannst du ihm die Haut mit Spießen spicken und seinen Kopf mit Fischerhaken durchbohren?
8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
Vergreife dich nur einmal an ihm: mache dich auf Kampf gefaßt! Du wirst’s gewiß nicht wieder tun!
9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
Ja, eine solche Hoffnung erweist sich als Trug: schon bei seinem Anblick bricht man zusammen.
10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
Niemand ist so tollkühn, daß er es aufstört; und wer ist es, der ihm entgegengetreten und heil davongekommen wäre?
11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
Wer unter dem ganzen Himmel ist es?
12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
Nicht schweigen will ich von seinen Gliedmaßen, weder von seiner Kraftfülle noch von der Schönheit seines Baues.
13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
Wer hat je sein Panzerkleid oben aufgedeckt und wer sich in die Doppelreihe seines Gebisses hineingewagt?
14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
Wer hat je das Doppeltor seines Rachens geöffnet? Rings um seine Zähne herum lagert Schrecken.
15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
Prachtvoll sind die Zeilen seiner Schilder, jede einzelne enganliegend wie durch ein festes Siegel:
16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
eine schließt sich eng an die andere an, und kein Lüftchen dringt zwischen ihnen ein:
17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
jede haftet fest an der andern, sie greifen untrennbar ineinander.
18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
Sein Niesen läßt einen Lichtschein erglänzen, und seine Augen gleichen den Wimpern des Morgenrots.
19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
Aus seinem Rachen schießen Flammen, sprühen Feuerfunken hervor.
20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
Aus seinen Nüstern strömt Rauch heraus wie aus einem siedenden Topf und wie aus Binsenfeuer.
21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
Sein Atem setzt Kohlen in Brand, und Flammen entfahren seinem Rachen.
22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
In seinem Nacken wohnt Kraft, und vor ihm her stürmt bange Furcht dahin.
23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
Die Wampen seines Leibes haften fest zusammen, sind wie angegossen an ihm, unbeweglich.
24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
Sein Herz ist hart wie ein Stein und unbeweglich wie ein unterer Mühlstein.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Wenn es auffährt, schaudern selbst Helden, geraten vor Entsetzen außer sich.
26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
Trifft man es mit dem Schwert – das haftet ebensowenig wie Speer, Wurfspieß und Pfeil.
27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
Eisen achtet es gleich Stroh, Erz gleich morschem Holz.
28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
Kein Pfeil des Bogens bringt es zum Fliehen; Schleudersteine verwandeln sich ihm in Spreu.
29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
Wie ein Strohhalm kommt ihm die Keule vor, und nur ein Lächeln hat es für den Anprall der Lanze.
30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
Seine Unterseite bilden spitze Scherben; einen breiten Dreschschlitten drückt es in den Schlamm ein.
31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
Es macht die tiefe Wasserflut wie einen Kochtopf sieden, rührt das Meer auf wie einen Salbenkessel.
32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
Hinter ihm her leuchtet sein Pfad: man könnte die Schaumflut für Silberhaar halten.
33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
Auf Erden gibt es nicht seinesgleichen; es ist dazu geschaffen, sich nie zu fürchten.
34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
Auf alles Hohe sieht es mit Verachtung hin: der König ist es über alle stolzen Tiere.«
