Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Hamen und seine Zunge mit einem Strick fassen?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Meinest du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Meinest du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel, oder ihn deinen Dirnen binden?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Meinest du, die Gesellschaften werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilet wird?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Kannst du das Netz füllen mit seiner Haut und die Fischreusen mit seinem Kopf?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß ein Streit sei, den du nicht ausführen wirst.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Siehe, seine Hoffnung wird ihm fehlen; und wenn er sein ansichtig wird, schwinget er sich dahin.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Niemand ist so kühn, der ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könne?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Wer hat mir was zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohl geschaffen er ist.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? Und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und enge ineinander.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengehet.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Es hängt eine an der andern, und halten sich zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Sein Niesen glänzet wie ein Licht; seine Augen sind wie die Augenlider der Morgenröte.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Aus seiner Nase gehet Rauch wie von heißen Töpfen und Kessel.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Sein Odem ist wie lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Er hat einen starken Hals; und ist seine Lust, wo er etwas verderbet.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein Stück vom untersten Mühlstein.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht; oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Er achtet Eisen wie Stroh und Erz wie faul Holz.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind wie Stoppeln.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Den Hammer achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Unter ihm liegen scharfe Steine und fährt über die scharfen Felsen wie über Kot.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Er macht, daß das tiefe Meer siedet wie ein Topf, und rührt es ineinander, wie man eine Salbe menget.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Nach ihm leuchtet der Weg, er macht die Tiefe ganz grau.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Auf Erden ist ihm niemand zu gleichen; er ist gemacht ohne Furcht zu sein.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alle Stolzen.