Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Kannst du das Krokodil mit der Angel ziehen und mit der Schnur seine Zunge niederdrücken?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Ziehst du ihm eine Binsenschnur durch die Nase und durchbohrst du mit dem Haken seine Backe?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Wird es dir viel Flehens machen oder dir gute Worte geben?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Wird es einen Vertrag mit dir eingehen, daß du es für immer zum Sklaven nehmest?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Wirst du mit ihm spielen, wie mit einem Vöglein und kannst du es anbinden für deine Mädchen?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Feilschen darum die Zunftgenossen, verteilen es unter die Händler?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Kannst du sein Haupt mit Stacheln spicken und seinen Kopf mit schwirrenden Harpunen?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Lege nur deine Hand an es - gedenke, welch' ein Kampf! du wirst's nicht wieder thun.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Ja, seine Hoffnung ward betrogen; wird er doch schon bei seinem Anblick hingestreckt.

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

So tollkühn ist keiner, daß er es reizen dürfte, - und wer ist, der mir sich stellen dürfte?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Wer hat mir etwas zuvor gethan, daß ich vergelten müßte? Was irgendwo unter dem Himmel ist, gehört mir!

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Ich darf nicht schweigen von seinen Gliedern, noch von der Stärke und der Schönheit seines Baus.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Wer hat je vorn sein Gewand aufgedeckt, und wer dringt in seines Gebisses Doppelreihen?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Wer hat je seines Rachens Doppelthor geöffnet? Um seine Zähne rings ist Schrecken!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Ein Stolz sind die Rinnen der Schilde, mit festem Siegel verschlossen.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Eins reiht sich an das andere, kein Lüftchen dringt zwischen sie ein.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Jedes hängt am andern fest; sie schließen sich zusammen unzertrennlich.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Sein Niesen läßt Licht erglänzen, und seine Augen gleichen der Morgenröte Wimpern.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Seinem Rachen entfahren Fackeln, entsprühen Feuerfunken.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Aus seinen Nüstern dringt Dampf hervor wie von einem siedenden Topf mit Binsenfeuerung.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Sein Odem entzündet Kohlen, und Flammen entfahren seinem Rachen.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Auf seinem Halse wohnt die Kraft, und vor ihm her tanzt Verzagen.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Die Wampen seines Leibes haften fest, ihm angegossen unbeweglich.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Sein Herz ist fest gegossen wie Stein, ja fest gegossen, wie ein unterer Mühlstein.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Wenn es auffährt, so fürchten sich Helden, geraten vor Schrecken in Verwirrung.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Greift man es an mit dem Schwert - so hält das nicht Stand, nicht Lanze, Pfeil und Panzer.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Es achtet das Eisen für Stroh, für wurmstichig Holz das Erz.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Der Sohn des Bogens verjagt es nicht, in Strohhalme verwandeln sich ihm Schleudersteine.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Wie Strohhalme gelten ihm Keulen, und es lacht des Sausens der Lanze.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Unten an ihm sind spitzeste Scherben; einen Dreschschlitten breitet es aus auf dem Schlamm.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Es macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Wasser einem Salbenkessel gleich.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Hinter ihm leuchtet ein Pfad auf; man hält die Flut für Silberhaar.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Nichts kommt ihm gleich auf Erden, ihm, das geschaffen ist, sich nie zu fürchten.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Auf alles Hohe sieht es herab - ein König ist es über alle Stolzen!