Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Pourras-tu enlever Léviathan à l’hameçon, et avec une corde lier sa langue?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Est-ce que tu mettras un cercle dans ses narines, ou avec un anneau perceras-tu sa mâchoire?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Est-ce qu’il t’adressera de nombreuses prières, ou te dira-t-il de douces paroles?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Est-ce qu’il fera avec toi un pacte, et le recevras-tu comme un esclave éternel?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Est-ce que tu te joueras de lui comme d’un oiseau, ou le lieras-tu pour tes servantes?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Des amis le découperont-ils, ou des marchands le partageront-ils?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Est-ce que tu rempliras de sa peau des filets, et un réservoir de poissons de sa tête?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Mets sur lui ta main: souviens-toi de la guerre, et ne continue pas à parler.

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Voilà que son espoir le trompera, et à la vue de tous il se précipitera

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Je ne suis pas assez cruel pour le susciter: car qui peut résister à mon visage;

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Qui m’a donné le premier, afin que je lui rende? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Je ne l’épargnerai pas, malgré ses discours arrogants et ses paroles suppliantes.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Qui découvrira la face de son vêtement? Et qui entrera dans le milieu de sa gueule?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Les portes de son visage, qui les ouvrira? autour de ses dents habite la terreur.

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Son corps est comme des boucliers jetés en fonte et couvert d’écaillés épaisses et serrées.

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

L’une est jointe à l’autre, et pas même l’air ne passe entre elles.

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

L’une s’attache à l’autre, et se tenant, jamais elles ne se sépareront.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Son éternument, c’est l’éclat du feu, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

De sa gueule sortent des lampes, comme des torches allumées.

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

De ses narines sort une fumée comme celle d’un pot mis au feu et bouillant.

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Son souffle fait brûler des charbons, et une flamme sort de sa bouche.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Dans son cou résidera sa force, et devant sa face marche la famine.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Les parties de ses chairs adhèrent entre elles: Dieu lancera des foudres contre lui, et elles ne se porteront vers aucun autre lieu.

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Son cœur se durcira comme une pierre, et il se resserrera comme une enclume de marteleur.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Lorsqu’il s’élèvera, des anges craindront, et, épouvantés, ils se purifieront.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Lorsque le glaive l’atteindra, ni lance, ni cuirasse ne pourra subsister.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Car il regardera le fer comme de la paille, et l’airain comme un bois pourri.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

L’archer ne le mettra pas en fuite, les pierres de la fronde sont devenues pour lui une paille légère.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Il estimera le marteau comme une paille légère, et il se rira de celui qui brandira la lance.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Sous lui seront les rayons du soleil, et il fera son lit sur l’or comme sur la boue.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Il fera bouillir comme un pot la profonde mer, et il la rendra comme des essences lorsqu’elles sont en ébullition.

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Derrière lui un sentier répandra la lumière, et l’abîme paraîtra comme un vieillard aux blancs cheveux.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Il n’est pas sur la terre de puissance qui puisse être comparée à lui, qui a été fait pour ne craindre personne.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Il voit tout ce qu’il y a d’élevé au-dessous de lui; c’est lui qui est le roi de tous les fils de l’orgueil.