Hioba 41
1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
Tireras-tu le Léviathan avec un hameçon? Lui feras-tu baisser la langue avec la ligne?
2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
Lui passeras-tu un jonc dans les narines, lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
Te prodiguera-t-il ses prières? Ou t’adressera-t-il de douces paroles?
4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
Fera-t-il un pacte avec toi? L’Engageras-tu comme un esclave perpétuel?
5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
Te servira-t-il de jouet comme un passereau? L’Attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?
6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
Les pêcheurs associés en feront-ils le commerce? Le débiteront-ils entre les marchands?
7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
Cribleras-tu sa peau de dards et sa tête de harpons barbelés?
8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
Pose seulement ta main sur lui: tu te souviendras de ce combat et ne recommenceras plus!
9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
Vois, espérer la victoire est une illusion: à son seul aspect, n’est-on pas terrassé?
10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
Personne n’est assez téméraire pour l’exciter: qui donc oserait me tenir tête, à moi?
11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
Qui m’a rendu un service que j’aie à payer de retour? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
Je ne passerai pas sous silence ses membres, le détail de ses exploits, la beauté de sa structure.
13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
Qui a soulevé le dessous de son vêtement? Qui a pénétré dans la double rangée de sa denture?
14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
Qui a ouvert les battants de sa gueule? La terreur habite autour de ses dents.
15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
Imposantes sont les lignes d’écailles qui lui servent de boucliers et pressées comme un sceau qui adhère fortement.
16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
Elles se touchent de près, l’air ne pénètre pas entre elles.
17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
L’Une est serrée contre l’autre; elles tiennent ensemble sans aucun interstice.
18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
De sa bouche partent des flammes, s’échappent des étincelles de feu.
20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
De ses naseaux sort la fumée, comme d’une marmite bouillante chauffée aux roseaux.
21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
Son haleine allume les charbons, de sa gueule sort une flamme.
22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
Dans son cou la force réside, devant lui bondit la terreur.
23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
Les fanons de sa chair sont adhérents, soudés sur lui sans ballotter.
24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
Son cœur est massif comme une pierre, solide comme la meule de dessous.
25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
Quand il se dresse, les plus vaillants tremblent et se dérobent sous le coup de l’épouvante.
26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
L’Attaque-t-on avec l’épée, elle n’a point de prise sur lui, pas plus que lance, javelot ou cuirasse.
27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
Pour lui, le fer est comme de la paille, l’airain comme du bois pourri.
28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
Le fils de l’arc ne le met pas en fuite, les pierres de la fronde se changent pour lui en chaume.
29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
Comme du chaume aussi lui paraît la massue, il se rit du sifflement des dards.
30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
Son ventre est garni de tessons pointus, il promène comme une herse sur le limon.
31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
Il fait bouillonner les profondeurs comme une chaudière; il rend la mer semblable à un bassin d’onguents.
32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
Le sillage qu’il laisse derrière lui est lumineux: on dirait que les vagues ont la blancheur de la vieillesse.
33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
Il n’a pas son pareil sur la terre, lui qui est fait pour ne rien craindre.
34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé: il est le roi de tous les fauves altiers.
