Hioba 41

1 Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

Tireras-tu le léviathan avec un hameçon, et avec une corde lui feras-tu y enfoncer sa langue?

2 Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

Lui mettras-tu un jonc dans le nez, et lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?

3 Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

Te fera-t-il beaucoup de supplications, ou te dira-t-il des choses douces?

4 Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

Fera-t-il une alliance avec toi? Le prendras-tu comme serviteur à toujours?

5 Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau, et l’attacheras-tu pour tes jeunes filles?

6 Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

Des associés feront-ils trafic de lui? Le partageront-ils entre des marchands?

7 Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

Rempliras-tu sa peau de dards, et sa tête de harpons à poissons?

8 Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

Mets ta main sur lui: souviens-toi de la bataille, – n’y reviens pas!

9 Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

Voici, on est déçu dans son attente; même à sa vue, n’est-on pas terrassé?

10 Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Nul n’est assez hardi pour le réveiller; et qui est celui qui se présentera devant moi?

11 Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Qui m’a prévenu, et je lui rendrai? Tout ce qui est sous les cieux est à moi.

12 Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Je ne me tairai pas sur ses membres, sur ce qui concerne ses forces et sur la beauté de sa structure.

13 Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Qui a mis à découvert le dessus de son vêtement? Qui pénétrera dans sa double mâchoire?

14 Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Qui ouvrira les portes de son museau? Autour de ses dents est la terreur!

15 Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Il est magnifique par la force de ses boucliers étroitement unis comme par un sceau;

16 Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

L’un touche à l’autre, et le vent ne pénétrerait pas entre eux;

17 Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

L’un est attaché à l’autre, ils se tiennent et ne se séparent pas.

18 Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Ses éternuements font jaillir la lumière, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.

19 Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Des flammes sortent de sa gueule; des étincelles de feu s’en échappent;

20 Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Une fumée sort de ses narines comme d’un pot qui bouillonne, comme d’une chaudière ardente;

21 Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

Son souffle allumerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.

22 W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Dans son cou loge la force, et la frayeur danse devant lui.

23 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Les plis de sa chair adhèrent ensemble: coulés sur lui, ils ne bougent pas;

24 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

Son cœur est dur comme une pierre, dur comme la meule inférieure.

25 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Quand il se lève, les forts ont peur, ils s’enfuient saisis d’épouvante.

26 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Quand on l’atteint de l’épée, elle n’a aucun effet, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse.

27 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Il estime le fer comme de la paille, l’airain comme du bois vermoulu.

28 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

La flèche ne le met pas en fuite; les pierres de fronde se changent pour lui en du chaume.

29 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Il estime la massue comme du chaume, et il se rit du bruit du javelot.

30 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Sous lui sont des tessons pointus; il étend une herse sur la vase.

31 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Il fait bouillonner l’eau profonde comme une marmite, il fait de la mer comme un pot d’onguent;

32 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Il fait briller après lui [son] sillage; on prendrait l’abîme pour des cheveux gris.

33 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Il n’a pas son semblable sur la terre: il a été fait pour être sans peur.

34 Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Il regarde tout ce qui est élevé; il est roi sur tous les fiers animaux.